Je hebt pasgeleden een wens uit laten komen van een meisje dat samen met jou wilde zwemmen. Krijg je vaak wensen van mensen?
Ja. Ik krijg vaak dit soort wensen. Ik probeer er veel te doen, maar ik kan natuurlijk ook niet alles. Pasgeleden was er een meisje dat niet in het diepe durfde te zwemmen. Het was mijn missie om dat met haar voor elkaar te krijgen. En wat denk je? Het is gelukt! Ze vertrouwde me en durfde uiteindelijk in het diepe te gaan. Voor haar was dat een droom die werkelijkheid geworden is. Ze had haar angst overwonnen. En ook een jongen die kanker had. Zijn grootste wens was om met Inge de Bruijn te zwemmen. Gewoon, zonder poespas, gewoon zwemmen met Inge de Bruijn. Zijn moeder heeft de foto die toen gemaakt is nog steeds op het dressoir staan. Daar krijg ik voldoening van.
Er wordt ook ieder jaar een trofee uitgereikt die naar jou vernoemd is.
Ja, dat is ook in Barendrecht. Ik ben zelf als jong meisje ooit begonnen met zwemmen en ik werd toen eens uitgeroepen tot het grote talent van Barendrecht. Dat vond ik echt supercool en dat blijft je toch altijd bij. Nu wordt de trofee uitgereikt aan de meest talentvolle sportvrouw van Barendrecht. Ik ken zelf het gevoel van heel lang geleden. Mijn tweelingzus Jakline is een fanatiek waterpoloster, zij zat ook in het Nederlandse team destijds en ze is ook waterpolo-coach van de jeugd. Zij was genomineerd en zij won ook die prijs. Trouwens, mijn broer was ook prof. Hij deed ook mee aan Olympische Spelen in Sydney en deed ook mee aan WK’s en EK’s. Ja, alle ooms en tantes, neven en nichten waterpoloën bij ons in de familie. Wij zijn wel echt wel een waterrat-familie.
Het is leuk om er zo bij betrokken te blijven. En het is ook echt een eer dat er een trofee naar me vernoemd is.