OUDE MENSEN
Wat een stille oude dag. Je ogen staan zo ver. Zien de wereld nog, zoals ie vroeger was
En de weemoed, als je lacht. Daarin spreken jaren mee. De oorlog als een wond die nooit genas.
En mijn zoon rent als de wind voorbij. Hij kent alleen vandaag. Maakt een cirkel om je heen.
En komt 's avonds met z'n vraag: Wat zijn oude mensen? Zachte witte mensen. Als bomen in het park zo hoog. Ze kijken even ver.
Wat zijn oude mensen? Nevelige mensen. Als bomen in het park zo oud. Zo mooi zijn oude mensen.
Een leven lang op reis. Wie kent nog jouw verhaal. Wie neemt de tijd om langzaam terug te gaan. Zelfs de mannen zijn nu grijs. Als lavendel in je tas. Maar je liefde raakt ze onveranderd aan.
Wat zijn oude mensen? Nevelige mensen. Als bomen in het park zo hoog. Ze kijken eindeloos ver. Jouw stem in het avondlicht. Vergeet alle tijd. Weer jong sta jij opeens voor mij.
Wat zijn oude mensen? Stilgeleefde mensen. Als bomen in het park zo oud. Zo mooi zijn oude mensen.