Ik wil even een verhaal delen, dat de wereld klein is en uit toevalligheden bestaat.
Voor een opdracht die ik had gekregen voor Weekblad Privé, om Rudi Koopmans te fotograferen, zijn we naar Friesland gereden. Omdat Ron nog vakantie had, hebben we er een paar nachten aan vastgeplakt. Tenslotte is Friesland ook niet echt naast de deur voor ons en we hoefden ons dan ook niet te haasten. Toen we over de Afsluitdijk reden kwam ik op het idee om bij Norma Miedema langs te gaan, omdat ik dacht dat zij ook in Friesland woont. Na gegoogled te hebben bleek ze in Groningen te zitten met haar opvang voor dieren. Dus het idee om langs te gaan lieten we varen,
Maar ja, eerst het verhaal over ons verblijf. We hadden voor ons vertrek al flink rondgebeld voor een hotelkamer rondom Leeuwarden, maar alle hotels waren; of vol, of te duur of er mocht geen hond op de kamer. We zijn terecht gekomen bij
Om het verhaal kort te houden...we kwamen de kamer in en daar stonden drie stapelbedden. We besloten dat we ieder in het onderste gedeelte van een stapelbed zouden slapen. Nou het verhaal ...we konden onze benen niet kwijt (te kleine bedden), dus de nacht werd een ramp. We hebben geen oog dichtgedaan. Op een gegeven moment ben ik op de grond gaan liggen, maar muggen en heel erg warm, terwijl het raam open stond ...te kleine kamer ook...dus ik zei: "dit gaan we de volgende nacht niet meer doen".
Dus de volgende dag heb ik mijn beklag gedaan. Helaas konden ze er niks aan veranderen want alle kamers zaten vol. Ik zei dat we er niet meer zouden slapen en dat we vanmiddag de sleutel in kwamen leveren. Ik heb ook geen geld terug geëist. Ik vroeg mij natuurlijk wel af of wij nou de enigen waren die slecht hadden geslapen in het hotel. Ik zag drie meiden in de gang staan voor de receptie, dus vroeg ik hoe zij hadden geslapen. Nou, dus ook niet en zij hadden ook voor twee persoonsbedden geboekt en hadden ook stapelbedden op de kamer gekregen. We zijn in gaan pakken en toen ik de sleutel ging afgeven stond er een vrouw bij de balie ook haar beklag te doen. Zij had ook geen twee- persoonsbed zoals geboekt. Hetzelfde verhaal dus als bij ons. Ik ging mij ermee bemoeien dat het natuurlijk geen goeie zaak is dat ik nu al bij twee anderen hetzelfde verhaal hoor als wij hebben. Hij kon er niks aan doen was zijn verhaal. De vrouw zei op een gegeven moment of hij niks aan de prijs kon doen. Ik zei: Nou, al zou hij het goedkoper doen dan lig je nog steeds slecht in die kutbedden. Ze kreeg een tientje korting. Pfff... Wij zijn maar weg gegaan, want ik was in alle staten.
Maandagmiddag 16.00 uur had ik de afspraak voor de opdracht in Wirdum, een plaatsje onder Leeuwarden.
Daar aangekomen werd de deur opengedaan door een man die daar samenwoont met zijn vriendin. De vriendin had bij mij iets herkenbaars bij binnenkomst maar ik kon niet plaatsen wat. Ron en Thea waren in de auto blijven zitten, want ik zou toch niet zo lang bezig zijn. Maar binnengekomen en elkaar gedag te hebben gezegd vroeg de vrouw of ik koffie wilde en of de mensen die ik bij mij had ook misschien naar binnen wilden en een bakkie wilden hebben. Ze had onze hond gezien en zij hadden zelf ook honden rondlopen. Ik zei: "vraag het ze maar, maar onze hond is dominant en ik weet niet of dat samengaat". Nou, uiteindelijk kwamen Ron en Thea ook binnen en Ingie hadden ze even in het atelier gezet.
We kwamen in gesprek over de honden en dat haar zus ook met dieren omgaat. Toen ze dat zei reageerde ik al gelijk met ahaaa daar ken ik je van: je bent de zus van