LIESBETH VAN DIJK
MEDIUM
Al mijn zintuigen zijn overbelast.
Maar ik heb ze van jongs af aan positief kunnen gebruiken.
LIESBETH VAN DIJK beschikt over een gave die haar leven er bepaald niet makkelijker op heeft gemaakt. ‘Ik heb blijkbaar een stofje in mijn hersenen waardoor ik uit mezelf kan treden,’ vertelt de bekende paragnost. ‘Ik pik signalen van mensen op die veel anderen niet kunnen waarnemen. Mijn zintuigen zijn als het ware overbelast. Ik zie mijn paranormaliteit als een handicap, omdat het mijn leven behoorlijk beheerst. Aan de andere kant weet ik ook niet beter. Ik ben het uiteindelijk op een positieve manier gaan inzetten om mensen te helpen door spiritueel advies te geven.’ www.liesbethvandijk.com
LIESBETH VAN DIJK beschikt over een gave wat haar leven er bepaald niet makkelijk op heeft gemaakt. ‘Ik heb blijkbaar een stofje in mijn hersenen waardoor ik uit mezelf kan treden,’ vertelt de bekende paragnost. ‘Ik pik signalen van mensen op die veel anderen niet kunnen waarnemen. Mijn zintuigen zijn als het ware overbelast. Ik zie mijn paranormaliteit als een handicap, omdat het mijn leven behoorlijk beheerst. Aan de andere kant weet ik ook niet beter. Ik ben het uiteindelijk op een positieve manier gaan inzetten om mensen te helpen door spiritueel advies te geven.’
Cliënten uit het hele land van alle rangen en standen zoeken Liesbeth van Dijk die ooit meedeed aan het KRO-programma ‘Op Zoek Naar Het Zesde Zintuig’ op in haar drukke praktijk in Den Haag. Ook zakenmensen, een aantal politici en bekende Nederlanders komen met dilemma’s waar ze mee worstelen. ‘Ik kan natuurlijk niet vertellen wie er bij mij op consult komen,’ vervolgt ze. ‘Daar loopt niet iedereen mee te koop. De vragen gaan voornamelijk over liefde, relaties, kinderen, gezondheid en financiën. Kortom alle aspecten van het leven.’
Als kind wist Liesbeth al dat ze anders was dan haar leeftijdsgenoten. ‘Het begon ongeveer toen ik zes was,’ zegt ze. ‘Op een avond zag ik een soort diafilmpje op de muur. Er werd een man door zijn hoofd geschoten. Geschrokken en overstuur rende ik naar mijn ouders en vertelde wat ik had gezien. Dat een bekende van hen vermoord zou worden. Bleek de volgende ochtend dat de Amerikaanse president JOHN F. KENNEDY precies zo was vermoord zoals ik had waargenomen. Mijn ouders bewonderden hem enorm. Heel bizar! Ook voor mijn ouders. Het zette, zo jong, mijn leven al behoorlijk op z’n kop. Daarom weet ik ook zo goed wat paranormaal begaafde kinderen doormaken. Die moeten echt goed begeleid worden.’