De club van Ronnie in Zandvoort hield geen stand, maar Jan bleef wel en begon een eigen theaterbureau. „In die tijd was het niet gebruikelijk om voor je geaardheid uit te komen.
Mijn platenmaatschappij had mij op het hart gedrukt dat ik mijn homoseksualiteit voor me moest houden. Wat ik in mijn privéleven deed, moest ik zelf weten. Het was in die tijd echt een taboe, je sprak er gewoon niet over. Mijn moeder had er wel begrip voor, mijn vader hield zijn mond. Tot we een keer bij mijn ouders logeerden en hij opeens zijn arm om Jan heen sloeg en zei: ’Wat mooi, ik heb er een zoon bij.’ En daarmee was het afgedaan. Ach, in het begin was het ook voor de moeder van Jan moeilijk, maar later waren zij en zijn stiefvader gek met ons.”
Jullie zijn getrouwd, maar waarom heeft Jan de naam Tober aangenomen en heet jij geen Jochems?
„Jan heeft maar een voornaam, ik heet officieel Ronald Edwin. Voor Jan was het een mooie aanleiding om voortaan door het leven te gaan als Jan Tober Jochems en zo heeft hij ook twee namen. Een heel simpele verklaring dus.”
Vijftig jaar samen is een lange tijd. Wat is jullie geheim?
„Ik zeg altijd: een relatie is net als zilver, als je het niet poetst dan wordt het dof en donker. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn geweest. Vooral gezondheidsproblemen hakken er in. Mijn hartproblemen, kanker, de ziekte van Ménière, Jan een herseninfarct, operatie voor zijn dichtgeslibde aders en onze wederzijdse ouders die we binnen een jaar verloren. Op dat soort momenten heb je elkaar hard nodig. Jan is er altijd voor mij, hij is trouw, lief, zorgzaam en vooral beschermend. Recht voor zijn raap, zegt wat hij denkt en die guitige ogen, daar ben ik tot op de dag van vandaag verliefd op. Het klinkt misschien klef, maar zo zijn wij niet, hoor. Je hoeft niet in het openbaar te zoenen om te laten zien hoeveel je van elkaar houdt…”
Foto Ron en Boudewijn de Groot gemaakt door Jeroen Krabbé en Ron en Jeroen gemaakt door Boudewijn de Groot.
Foto's Ronnie Tober/ Jan Jochems Tober/ Jim Hoogendorp / Tekst interview Telegraaf Yvonne Hoebe