Dat zie je bijvoorbeeld aan mijn instagramvolgers, die het afgelopen jaar zijn toegenomen met tienduizend. Ik doe weinig meer dan gewoon een mens zijn en ik heb dertigduizend volgers.
Grappig genoeg kwamen er met deze nieuwe 'vrienden' ook steeds meer berichtjes binnen. Jonge meisjes die me in een winkel hadden gezien maar te bang waren om me aan te spreken, en mannen en vrouwen die me op straat of in een café hadden gezien en me toen niet durfden te zeggen dat ze me knap/lekker/leuk vonden. Daardoor besefte ik me het volgende: we zijn allemaal compleet afhankelijk geworden van internet en mooie woorden om contact met elkaar te maken!
In een Ritalin-rush nam ik contact op met mijn vriendin Sophie Dros, om haar te vertellen over dit besef. Zij was meteen enthousiast en wilde het uitwerken in een korte documentaire. Ik wilde meedoen om in alle eerlijkheid te ontdekken hoe dit precies werkt bij mijzelf, maar ook bij anderen hoe is het zo gekomen dat we zijn veranderd in nogal eenzame internetmonstertjes? Ik wilde de roze olifant in de kamer niet langer negeren; hoe de online wereld onze huidige generatie totaal mét elkaar verbindt, maar ook totaal van elkaar vervreemdt.
Voor ieder individu dat de moeite neemt om dit te lezen en straks de docu zien, ik wil eerlijk tegen je zijn. Heeft deze filmervaring me veranderd? Ik denk dat ik te diep in de online wereld zit om er ooit helemaal uit te kunnen komen. Maar wat ik wel kan zeggen is dit: ik heb een nieuwe manier gevonden van mensen begrijpen, van met mensen in contact komen, iets waarvan ik dacht dat ik het nooit zou kunnen (nóg een reden om me gewoon aan te spreken als je me tegenkomt!)
Online zijn is alsof je op je hoogstpersoonlijke Mount Everest staat en keihard je eigen naam schreeuwt. We willen allemaal gezien en gehoord worden, we willen erkenning. Dat is menselijk, en dat is oké.
Maar doe me een plezier: maak geen leugen van je eigen berg of van wat je te zeggen hebt. Het is geen geheim dat de wereld waarin we leven een beetje fantasie en kleur nodig heeft om er nog iets moois van te kunnen maken; je kan nog zoveel hashtags gebruiken over hoe #great je leven is, iedereen kent de duistere kanten van ons bestaan.
Hou in je achterhoofd dat het onmogelijk is om iemand echt te leren kennen aan de hand van haar of zijn online profiel – zelfs voor een gewiekste professional – en dat het heel goed mogelijk is dat je iemand IRL moet ontmoeten om meer te weten te komen. En nog belangrijker: ongeacht hoeveel volgers en likes je hebt op social media (wat trouwens wel het laatste is wat bepaalt hoeveel je waard bent), wees voorzichtig met wat je laat zien van jezelf. Want je wordt bekeken.
Zullen we vrienden worden?