Ik had met spoed een woning gevonden en de bedoeling was om daar tijdelijk te wonen... pfff ik woon daar nu alweer bijna vier jaar!
Midden in de stad van Den Haag, waar bussen en trams mij m'n bed uit laten trillen. Dronken mensen die mij dagelijks wakker schreeuwen. Dat is niet leuk na optredens in het weekend als je laat thuis komt of lekker wilt uitrusten na een week hard werken.
Het overlijden van mijn lieve stiefmoeder heeft me ook diep geraakt en hoe daardoor de familie compleet uit elkaar gevallen is. Dat is met geen pen te omschrijven!
ik kan niet meer!!!!
Ik wil zo graag m'n eigen huisje. Ik wil thuis komen en het voelen dat ik thuis kom. Ik kom al zolang niet meer thuis. Weet je hoe verschrikkelijk dat is om geen plek te hebben waar je je helemaal terug kunt trekken? Ik mis dat zo verschrikkelijk. Ik ben daardoor de laatste maanden teneergeslagen en gebroken. Maar toch blijf ik vechten, ik sta elke dag te werken en ik vecht om te blijven staan.
De winterdepressies zakken langzaam weg, maar ik ben de Mario kwijt die ik was: de entertainer, die vrolijke Mario ben ik kwijt. Ik verlang naar de zon en ik verlang naar een thuis! Oh, wat heb ik dat gemist! Maar ik moet er weer uit nu... opstaan en doorgaan totdat we er dood bij neervallen.