T
aniec
ZDROWIE
współczesny
a świadomość
ciała
Taniec współczesny jest jednà z lepiej znanych form autoekspresji artystycznej.
Jak zdefiniowaç „Ja”, które chce si´ wyra˝aç poprzez ruch? Gdzie sà zakodowane informacje,
które w tym przekazie biorà udział?
T
aniec współczesny jest fenomenem, który dotyka braku granic między formą a treścią. Sposób,
w jaki porusza się ciało, stanowi o podstawowym
przekazie, który otrzymuje widz. Dlatego tak ważna dla tej formy jest praktyka świadomości ciała i ruchu, która
pozwala poznawać i eksplorować możliwości psychofizyczne.
Świadomość ciała to coś, co posiada każdy z nas. Na intuicyjnym poziomie jesteśmy w stanie wyczuć każdą zmianę zachodzącą zarówno w naszym wnętrzu, jak i otoczeniu. W wyniku
stylu życia promowanego w kulturze Zachodu, jak i powielania
wyuczonych nawyków myślenia często tracimy kontakt z tą wiedzą, która jest dostępna poprzez ciało.
Taniec współczesny (w tym kontakt improwizacja i improwizacja) jest praktyką odnowienia i wzmocnienia związku ze swoim wnętrzem i otaczającym nas światem. Podstawową zasadą
jest tu integracja i jedność psychosomatyczna, czyli zasada,
wedle której to, co dzieje się w umyśle, wpływa na ciało,
a to, co dzieje się w ciele, wpływa na umysł. Taniec współczesny wspomaga integrację psychofizycznych procesów odbywających się w naszym życiu. Podczas głębokiego kontaktu
z ciałem, który ma miejsce wtedy, gdy kontrola umysłu ustępuje, uzyskujemy wgląd w nasz wewnętrzny świat: cielesny, emocjonalny i duchowy.
Często osoby, które rozpoczynają swoją przygodę z tańcem,
nie zdają sobie sprawy z tego, że ich podstawowym zadaniem
jest rozwijanie świadomości ciała i ruchu. Zazwyczaj pierwszą
motywacją jest potrzeba doświadczenia tańca i jego dynamiki
12
| beauty mission | maj / czerwiec
jako czystej, nieskrępowanej ekspresji. Następnie okazuje się,
że aby móc odnaleźć wolność i swobodę w tym działaniu, trzeba wykonać szereg ćwiczeń służących wypracowaniu dyscypliny ciała (ćwiczenia techniczne, powtarzalność fraz, ćwiczenia
koordynacyjne). Tancerz musi rozwinąć zmysł propriocepcji,
czyli umiejętność czucia ruchu od wewnątrz (zmysł ten najlepiej uświadomić sobie, wykonując ruch z zamkniętymi oczami). Ciało uczy się, jak pracować bezpiecznie, jak korzystać
z naturalnego przepływu, który pozwoli m.in. uchronić
je przed przeciążeniami i kontuzjami. Pierwszym etapem tej
pracy jest budzenie świadomości zasad anatomicznych i kinetycznych ciała, czyli – jak poruszać się lekko, bez wysiłku,
by najlepiej wykorzystać warunki anatomiczne i prawa fizyki
do wykonania danego ruchu. Jest to praca nad techniką ruchu,
która dąży do zintegrowania funkcjonalnych wzorców kinetycznych. Równocześnie zalecana jest praktyka improwizacji,
która poszerza świadomość ruchu i pozwala wyjść poza wypracowane