Η παραγωγή έργων τέχνης
κατά την Αναγέννηση
Ταχτατζής Τάσος
Αναγέννηση
Εισαγωγή
«Αν επιτρέπεται να μιλούμε για μία χρυσή εποχή, αυτή ασφαλώς θα είναι
εκείνη που γεννά χρυσά πνεύματα. Και ότι αυτή η εποχή ταυτίζεται με
τον αιώνα μας, ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει βλέποντας τις
θαυμαστές επινοήσεις του; Ο αιώνας μας, η χρυσή μας εποχή, ξανάφερε
στο φως τις ελεύθερες τέχνες που είχανε σχεδόν αφανιστεί, τη
γραμματική, την ποίηση, τη ρητορική, τη ζωγραφική, την αρχιτεκτονική,
τη μουσική και το αρχαίο άσμα της λύρας του Ορφέα. Και όλα αυτά στην
Φλωρεντία»
Αυτό είναι ένα απόσπασμα από επιστολή που απευθύνει το 1492 ο
νεοπλατωνικός φιλόσοφος Μαρσίλιο Φιτσίνο (1433-1499) σ’ ένα Γερμανό
συνάδελφό του. Είναι φανερό από τον τρόπο που γράφει και τον
ενθουσιασμό του πως έχουμε εισέλθει σε μία νέα εποχή, μια εποχή
αναγέννησης.
Η Αναγέννηση είναι ένα κίνημα που τοποθετείται προσεγγιστικά ανάμεσα
στον 15ο και τον 17ο αιώνα, και ξεκίνησε στην Ιταλία κατά τον ύστερο
Μεσαίωνα, από όπου και εξαπλώθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη. Κατά την
Αναγέννηση έλαβαν χώρα επαναστατικές καινοτομίες σε όλους τους
τομείς, καθώς και κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές. Ίσως είναι όμως
περισσότερο γνωστή για τα ρεύματα που διαμορφώθηκαν στο χώρο της
τέχνης, αλλά και τη συμβολή μεγάλων καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων και
επιστημόνων της εποχής όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι και ο Μιχαήλ
Άγγελος.
3