Χαρακτηριστικό είναι ότι η ανθρώπινη μορφή αποτελεί ένα από τα
βασικά θέματα του Μιχαήλ Αγγέλου, τοποθετώντας στο κέντρο του έργου
του τον άνθρωπο και τις δυνατότητές του, ένα κυρίαρχο στοιχείο της
Αναγέννησης. Επίσης, αδιαφορώντας για τους κανόνες της προοπτικής
του 15ου αιώνα, ιεραρχεί τις μορφές ανάλογα με την σπουδαιότητά τους,
καταφέρνοντας να συνθέσει αριστοτεχνικά τις διαφορετικές εποχές του
Χριστιανισμού.
Εικ. 8: Οροφή της Καππέλλα Σιστίνα, νωπογραφίες (1508-1512)
Σημαντική καινοτομία υπήρξε επίσης η απεικόνιση θεμάτων που
προέρχονταν από την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή παράδοση, χωρίς
άμεση σχέση με την χριστιανική θρησκεία, όπως οι Σίβυλλες. Η
απεικόνιση γυναικείων μορφών ήταν αρκετά ασυνήθιστη. Ο θόλος, που
καλύπτεται από μία σειρά εικόνων που αναπαριστούν την ιστορία της
ανθρωπότητας έτσι όπως περιγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη, ήταν τόσο
ψηλά που αποτέλεσε καινοτομία. Επίσης, οι μορφές είχαν υποστεί
παραμόρφωση έτσι ώστε ο θεατής που βρισκόταν να τις έβλεπε
κανονικές. Η συμβολική σημασία του κολοσσιαίου αυτού έργου
αποκαλύπτεται αν σκεφτεί κανείς ότι κάτω από τον θόλο της Καπέλα
Σιστίνα περνούσε η παπική ακολουθία για την πραγματοποίηση
σημαντικών τελετών. Στις αρχές του 1513 πεθαίνει ο Ιούλιος Β΄ και ο
διάδοχος του, Λέων Ι΄ του αναθέτει την ανακατασκευή της πρόσοψης της
εκκλησίας του Σαν Λορέντσο, στη Φλωρεντία.
26