Αναγεννησιακή Τέχνη
Παπαδάκη Μαργαρίτα, Τσίβου Μαρία, Τσιούμη Χρυσάνθη, Φαρδή Ιφιγένεια
Η τέχνη, που κυριαρχεί τον 15 ο αιώνα και αποκρυσταλλώνεται τις πρώτες δεκαετίες του 16 ου αιώνα στην Ιταλία, χαρακτηρίζεται ως « Χρυσή Εποχή » από τον ουμανιστή φιλόσοφο Μαρσίλιο Φιτσίνο, 1492, καθώς ξαναφέρνει στο φως τις ελεύθερες τέχνες, κυρίως την ζωγραφική, αλλά και την ποίηση, την ρητορική, την αρχιτεκτονική και την μουσική. Στα μέσα του 16 ου αιώνα, ωστόσο, με την σημαντική επίδραση του Μιχαήλ Αγγέλου, αλλά και των γενικών συνθηκών,( Θρησκευτικό κίνημα Μεταρρύθμισης 16 ου αιώνα, Ιταλικοί πόλεμοι) η τέχνη στρέφεται προς τολμηρότερους και πιο ταραγμένους συνδυασμούς, ορμητικές κινήσεις, δυναμικότερη φωτοσκίαση και διαμορφώνεται έτσι ο ρυθμός Μπαρόκ. Ζωγράφος, γλύπτης, αρχιτέκτονας και ποιητής, ο Μιχαήλ Άγγελος αποτελεί τη σύνοψη του αναγεννησιακού, ένα δαιμόνιο πνεύμα που ασχολείται με την τέχνη σε όλες της τις εκφάνσεις. Στην ασύλληπτη καριέρα του στα χρόνια της ιταλικής Αναγέννησης ευτυχεί να δει φήμη και να γνωρίσει δόξα και πλούτο, αφού το ταλέντο του αναγνωρίζεται πολύ νωρίς στη ζωή του.
Εικ. 1: Μιχαήλ Άγγελος( 1475- 1564)
20