Εικ.9: (από αριστερά προς τα δεξιά) Λορέντζο,
Πολιτσιάνο, Πίκο ντελά Μιράντολα
Εικ.10: Μποτιτσέλι
Η αυλή των Μεδίκων παρουσιάζεται έξω από την ιστορική
πραγματικότητα, μεταφερμένη σε ένα ζωντανό πίνακα. Πρόκειται για μια
θαυμάσια δουλειά στο χρώμα, το σχεδιασμό και τη σύνθεση. Η επιρροή
και συγχρόνως η ανεξαρτησία από τον πρώην δάσκαλο του Μποτιτσέλι,
Φρα Φιλίππο Λίππι , ήταν εμφανής σε αυτό το έργο. Η πλούσια χρήση
του μπλε, του λευκού και του χρυσού χρωματισμού ήταν κάτι που
επηρεάστηκε από τη δουλειά του καλλιτέχνη με τον Λίππι. Ωστόσο, η
ικανότητα με τις φιγούρες, τη χάρη και την αντιπαράθεση των
αντιτιθέμενων θεμάτων ήταν όλα ξεκάθαρα δικά του.
Τέλος, ο Vasari (1511-1574), Ιταλός ζωγράφος, αρχιτέκτονας,
συγγραφέας και ιστορικός, στο βιβλίο του «Οι βίοι των πλέον εξαίρετων
ζωγράφων, γλυπτών και αρχιτεκτόνων» αναφέρεται στον πίνακα λέγοντας:
«Η ομορφιά των προσώπων σε αυτήν τη σκηνή είναι απερίγραπτη, οι
στάσεις τους όλες διαφορετικές, κάποιες πλήρεις, ορισμένες σε προφίλ,
μερικές τρία τέταρτα, μερικές με κλίση προς τα κάτω, καθώς και με
διάφορους άλλους τρόπους, ενώ οι εκφράσεις των παρευρισκόμενων, τόσο
των νέων, όσο και των ηλικιωμένων, ποικίλλουν προβάλλοντας την τέλεια [3]
κυριαρχία του καλλιτέχνη στο πεδίο του επαγγέλματός του.»
Εικ.11: Η προσκύνηση των μάγων
18