Προτίμησε αφανή ρόλο στη λειτουργία της δημοκρατίας της Φλωρεντίας , προσποιούμενος μικρή πολιτική φιλοδοξία και αρνούμενος τα δημόσια αξιώματα . Η δύναμή του όμως και σε αυτό τον τομέα ήταν μεγάλη , όπως υποδεικνύει ο μετέπειτα Πάπας Πίος Β΄ , τότε επίσκοπος της Σιένα , λέγοντας ότι « τα πολιτικά ζητήματα αποφασιζόταν σπίτι του . Αυτός που επέλεγε , θα κατείχε το αξίωμα . Ήταν ο βασιλιάς , αλλά όχι στο όνομα ». Το 1434 αναγκάστηκε να ακολουθήσει το δρόμο της εξορίας , ως αποτέλεσμα του συνεχούς « διωγμού » του από άλλες επιφανείς οικογένειες για το ρόλο του στην αποτυχημένη εκστρατεία κατάκτησης της Λούκας τον προηγούμενο χρόνο , το 1433 . Σεβόμενος αυτή την απόφαση της πόλης απέφυγε να ακολουθήσει πολιτική ανοιχτής σύγκρουσης με τις αντίπαλες οικογένειες , Στρόσι και Αλμπίτσι , τους παλαιότερους άρχοντες της Φλωρεντίας , αποτρέποντας τις αιματηρές μάχες που περιοδικά λάμβαναν χώρα στα στενά της Φλωρεντίας . Μετέφερε την τράπεζα αρχικά στη Πάντουα και μετά από λίγο καιρό στη Βενετία , όπου ανέθεσε στο φίλο του Μικελότσο την ανέγερση βιβλιοθήκης ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τους κατοίκους της πόλης .
Επέστρεψε στη γενέτειρά του μόλις ένα χρόνο αργότερα , μετά από άρση του διατάγματος της εξορίας του , εξαιτίας έλλειψης ρευστού στην πόλη . Αναλογιζόμενος με ποιον τρόπο να αποτρέψει οποιοδήποτε παρόμοιο συμβάν στο μέλλον , να εδραιώσει δηλαδή τη θέση του , στράφηκε προς την Signoria , όπου και τον υποστήριξαν μερικοί εκπρόσωποι των Συντεχνιών , και ξεκίνησε αλλαγές στο καθεστώς , εξορίζοντας μεταξύ άλλων την οικογένεια Αλμπίτζι . Η παρουσία του στο χώρο της πολιτικής και της διπλωματίας είχε κρίσιμο ρόλο τόσο για την ίδια την πόλη όσο και για την ίδια την Αναγέννηση , καθώς χάρη στις δικές του ενέργειες αποφεύχθηκαν συγκρούσεις ανάμεσα στις πόλεις κράτη της Ιταλίας , ενώ επίσης η επικράτησή του , αν και παρασκηνιακή , απέτρεψε τους Γάλλους και τους Αυστριακούς από την εμπλοκή τους στα εσωτερικά της Ιταλίας . Απεβίωσε το 1464 , αφήνοντας διάδοχό του τον πρωτότοκο γιο του Πέτρο . Είναι θαμμένος στο ναό των Μεδίκων , στο Σαν Λορεντσο .
Υπήρξε σημαντικός προστάτης των τεχνών , σπαταλώντας καθόλη τη διάρκεια της ζωής του ένα υπέρογκο ποσό χρημάτων σε έργα τέχνης και ανοίγοντας τον δρόμο προς τον εξωραϊσμό της Φλωρεντίας , απευθυνόμενος σε όλους τους εύπορους πολίτες της πόλης . Είναι αξιομνημόνευτη και η συνεισφορά του στην ανάπτυξη των τεχνών , καθώς έπαιρνε πολλούς καλλιτέχνες υπό την αιγίδα του και τους ανέθετε έργα , όπως τον Μποτιτσέλι και τον Μιχαήλ Άγγελο . Ασχολήθηκε και με την ολοκλήρωση άλλων σημαντικών έργων τέχνης στη Φλωρεντία , με την
11