Το πέρασμα στην “ εξομολογητική ” εποχή
Διανύουμε μια εποχή που το διαδύκτιο με την ευρεία χρήση του αλλά και τις εφαρμογές του μοιάζει να μην αφήνει τίποτα κρυφό .
Από την απόκρυψη και τα Μυστικά , φαίνεται να περνάμε στην εποχή των ομολογήσεων και εξομολογήσεων , μέσω του διαδυκτίου . Μοιάζει οι άνθρωποι αντί να θέλουν να κρύψουν , να θέλουν να αποκαλύψουν την προσωπική τους ζωή σε σημείο επιδειξιομανίας πολλές φορές . Η διατήρηση της ιδιωτικότητας δεν είναι το ζητούμενο πλέον , κάθε απόκρυψη μεταφράζεται σε ψέμα . Ζωές σε πλήρη διαφάνεια , σε πλήρη έκθεση . Οι προσωπικές στιγμές για να αποκτήσουν νόημα , χρειάζονται την “ ηδονοβλεψία ” της ματιάς των άλλων , να επιβεβαιώσουν σα μάρτυρες την ύπαρξή τους . Όμως οι εμπειρίες νοηματοδοτούνται μέσω συμβολισμών που χρειάζονται το φαντασιωσικό πεδίο για να πραγματοποιηθούν . Πώς να συμβεί αυτό όταν είναι παρούσα συνεχώς η “ πραγματικότητα ” με εικόνες , στίγματα θέσης , μηνύματα αδιάλληπτα ; Όπως αναφέρει και ο Μίλαν Κούντερα : ” Κανένας δε μας αμφισβητεί το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή , αλλά η ιδιωτική ζωή δεν είναι πια αυτό που ήταν . Κανένα μυστικό δεν την προστατεύει … το μυστικό πλέον δεν το απαιτούμε καν , η ιδιωτική ζωή δεν απαιτεί πλέον να είναι ιδιωτική ”.
Ένα άλλο ζήτημα επίσης που προκύπτει έιναι κατά πόσο αυτά που λέγονται στο διαδύκτιο είναι όντως οι εξομολογήσεις ή η καλύτερη εκδοχή της “ εικόνας ”. Γιατί τα προσωπικά Μυστικά συνεχίζουν να υπάρχουν και να βαραίνουν ίσως και περισσότερο αφού υφίστανται σε ένα πλαίσιο όπου κανείς επιβάλλεται να μοιραστεί και να επιδείξει ότι πιο ευχάριστο και “ όμορφο ”.
Επίσης με τις πλατφόρμες αναζήτησης τα οικογενειακά Μυστικά μπορεί να κινούνται μεταξύ των οικογενειών που τα διαφυλλάσουν και των διαδυκτιακών πυλών που με το πάτημα ενός κουμπιού μπορούν να παρέχουν πληροφορίες σχετικές με αυτό . Πόσο παράδοξη κατάσταση …