Armenians Of The World Armenian Cinematographers Of The World

07 ԱՐՄԵՆ ՋԻԳԱՐԽԱՆՅԱՆ ARMEN DZHIGARKHANYAN ՌՈՒՍԱՍՏԱՆԻ ԴԱՇՆՈՒԹՅՈՒՆ RUSSIAN FEDERATION 1969 թ. Ջիգարխանյանն սկսում է խաղալ Անդրեյ Գոնչարովի ղեկավարած Մոսկվայի Վ. Մայակովսկու անվան թատրոնում, որի բեմում նա, մասնավորապես, խաղացել է Սթենլի Կովալսկու դերը Թենեսի Ուիլ յամսի ««Ցանկություն» տրամվայ» և Մեծ Պա՝ «Կատուն շիկացած տանիքում», Սոկրատ՝ Էդվարդ Ռաձինսկու «Զրույցներ Սոկրատի հետ», գեներալ Խլուդով՝ Միխայիլ Բուլգակովի «Վազք» ներկայացումներում։ 1996 թ. սեպտեմբերին Ջիգարխանյանը հեռանում է Մայակովսկու անվան թատրոնից, սակայն շարու- նակում է ելույթներ ունենալ այլ թատրոնների բեմերում։ In 1967 invited by famous Russian director Anatoly Ef- ros Dzhigarkhanyan moved to Moscow to make a career at the Lenkom Theatre, where he played General in the “A Barbarian and a Heretic”(based on Fyodor Dosto- yevsky’s “The Gambler”) and the role of the protago- nist in Eduardo de Philip’s “Filumena Marturano” (called “Town of Millionaires”). In 1969, he joined Moscow’s V. Mayakovsky Theatre directed by Andrey Goncharov. The roles included the characters in Tennessee Williams’ plays: Stainley Kowalski in “A Streetcar named Desire”, and Big Daddy in “Cat on a Hot Tin Roof”; the role of Soc- rates in “Conversations with Socrates” by Eduard Radzin- sky; General Khludov’s role in V. Bulgakov’s play “Flight”. In 1996, Dzhigarkhanyan left the Theater continuing to perform on other theatrical stages. Կինոյում դերասանը իր նորամուտը նշել է 1960 թ.՝ «Փլուզում» կինոնկարում Հակոբի դերակատարմամբ, Dzhigarkhanyan made his film debut in 1960 film “Land- slide” as Hakob, but the real recognition came with the և Էդուարդո դե Ֆիլիպոյի «Ֆիլումենա Մարտուրանո» պիեսում («Միլիոնատերերի քաղաքը» անվանումով) գլխավոր հերոսի դերը: 96 ԱՇԽԱՐՀԻ ՀԱՅ ԿԻՆՈԳՈՐԾԻՉՆԵՐԸ ARMENIAN CINEMATOGRAPHERS OF THE WORLD իսկ հանրաճանաչություն Արմեն Ջիգարխանյանին բերել է նրա լավագույն դերակատարումներից՝ երիտասարդ գիտնական-ֆիզիկոս Արտյոմ Մանվել յանի դերը՝ Ֆրունզե Դովլաթյանի «Բարև, ես եմ» կինոնկարում։ Այս կինոնկարի ցուցադրումից որոշ ժամանակ անց հետևում են նոր հետաքրքիր առաջարկներ, որոնք ցուցադրում են նրա դերասանական հնարավորությունների լայն շրջանակը, հոգեբանական հավաստիությունը և վե- րամարմնավորման վարպետությունը. դարբին Մուկուչ՝ «Եռանկյունի» (1967 թ.), Արտուզով` «Տրեստ օպերացիա» (1967 թ.), շտաբս կապիտան Օվեչկին`«Անորսալիների նոր արկածները» (1968 թ.), էսսէռ Պռոշյան` «Հուլիսի վեցը» (1968 թ.) պատմական, Միխայիլ Ստիշնոյ` «Փոք- րիկ կռունկ» (1968 թ.), Սերոբ՝ «Հարսնացուն հյուսիսից» (1975 թ.), Լևոն Պողոսյան` «Երբ գալիս է սեպտեմբերը» (1976 թ.), Իսայ՝ «Սգավոր ձյուն» (1978 թ.), կինոնկարներում։ Բացասական կերպարի դերակատարումներից առավել հիշարժան է «Սև կատու» ավազակախմբի սապատա- վոր պարագլուխ Կարպի դերակատարումը՝ «Հանդիպ- ման վայրը փոխել չի կարելի» (1979 թ.) կինոնկարում։ Ընդհանուր առմամբ Ջիգարխանյանը խաղացել է գրեթե երեք հարյուր դեր։ Նա խաղացել է բազմա- բովանդակ դերեր ռուսական և խորհրդային կինոյի լավագույն ռեժիսորների՝ տարբեր ժանրերի՝ կատա- կերգական, արկածային և երաժշտական ժապա- վեններում։ 1991 թ. մինչև 1996 թ., որպես պրոֆեսոր, դերասանական վարպետության դասեր է դասավանդել 97 role of Artyom Manvelyan in Frunze Dovlatyan’s film “Hello, That’s Me”. His talents had gradually unveiled and mastery of psychological transformations of po- trayals had been seen in such roles as the blacksmith Mukuch in “Triangle” (1967), security officer Artuzov in “Operation Trust” four-part mini-series (1967), captain Ovechkin in Edmon Keosayan’s “The New Adventures of the Elusive Avengers”(1968), Esser Proshyan in the his- torical film “The Sixth of July” (1968), Mikhail Stishnoy in “Little Crane”(1968), Serob, “A Bride from the North” (1975), Levon Poghosyan in drama “When September comes” (1976), and Isay in “Mourning Snow” (1978). The leading role of the thief in law and head of gang of armed robbers that calls itself “The Black Cat” is one of his most success- ful and most recognized antagonistic roles, in the film “The Meeting Place Cannot Be Changed” (1979). Overall, Dzhigarkhanyan has played almost 300 roles. The genres he covered vary from situational comedy, drama to historical, adventure and musicals. The film di- rectors and the films they made with Dzhigarkhanyan in leading roles are known as the best Russian and Soviet productions. From 1991 to 1996, Dzhigarkhanyan taught at the Gerasi- mov Institute of Cinematography (VGIK). In 1996 he estab- lished the Moscow Drama Theater (“D” in short) bringing his VGIK students together. The Theater has occupied a special place among mini theaters of Moscow. The The-

Armenians Of The World Armenian Cinematographers Of The World | Page 96