Armenians Of The World Armenian Cinematographers Of The World | Page 16

01
ՎԻԼՅԱՄ ՍԱՐՈՅԱՆ
WILLIAM SAROYAN
ԱՄՆ
USA
գտնել գրախանութներում կամ թերթի խմբագրութ-
յուններում, բայց դա էլ չի հաջողվում: Մեծ ընկ-
ճախտի տարիներին Սարոյանի մոտ գրելու ցան-
կությունն ավելի է ահագնանում: Նա քիչ էր վաս-
տակում: Շաբաթօրյա տոնավաճառներում բան-
ջարեղենի վաճառակետում նրա աշխատավարձին
գումարվում էին մոլախաղերից ստացված պատա-
հական շահումները: Թեև բավականին աղոտ էր
կարճ պատմվածքները սեփական յուրօրինակ ոճ
դարձրած գրողի ապագան, սակայն այդ ժամանակ
էլ նա չդավաճանեց իրեն հոգեհարազատ գրական
այդ ուղղությանը: Փոխարենը նա ջանասիրաբար
շարունակում էր աշխատել՝ որդեգրելով մի բավա-
կանին փշոտ ուղի, և դա էր ինքնատիպ գրողի
միակ ընտրությունը: Վիլ յամին հուսահատեցնում
էին տարբեր խմբագրություններ ուղարկած պատ-
մըվածքների տպագրության մասին պատասխան
չստանալը, և նա արդեն դադարել էր պատմվածք-
ներն ուղարկել, իր բնորոշմամբ, «անիմաստ ամսագրերի
խեղճ խմբագիրներին»: Իր առաջին պատմվածքը
Սարոյանը տպագրում է 1933 թ. Բոստոնի ‹‹Հայրենիք››
շաբաթաթերթում` Սիրակ Գորյան ստորագրությամբ:
16
1933 թ. դեկտեմբերի 14-ի առավոտյան Սարոյանը
ստանում է իր համար բաղձալի և վաղուց սպասված մի
նամակ, որտեղ Վհիթ Բըռնեթը և Մարթա Ֆոլին գրում
էին, որ պատրաստ են վճարել ‹‹Ճոճաձողով սավառնող
խիզախ երիտասարդը›› պիեսի համար: Պիեսը շատ
հետաքրքիր է և առնչվում է գիտակցության հոսք կոչվող
գրականությանը:
with a funeral establishment). On a number of occasions,
he sought more decent jobs for newspapers and book-
stores, albeit again unsuccessful. With the coming of the
Great Depression he was more committed to writing than
ever, and gave up all pretense of following seriously any
other career. Occasional winnings from gambling supple-
mented the scant living he earned, at this time, by working
on Saturday market stalls selling vegetables. Although the
prospect for an unknown young writer specializing in his
own unorthodox brand of short stories was bleak indeed,
during this difficult period he refused to compromise his
literary integrity. He continued instead to work in defiance
of what was commercially acceptable — a hard and lonely
path but the only choice for a writer of true originality.
A Boston-based Armenian journal, Hairenik, began to
publish his works in 1933 under the pen name Sirak Goryan,
but he was growing tired of rejection elsewhere and was
almost ready to stop sending stories to ‘idiot editors of in-
significant magazines.’ One December morning in 1933 Sa-
royan received a long-awaited letter, in which the editors
of Story magazine Whit Burnett and his wife Martha were
willing to pay for the ‘’The Daring Young Man on the Flying
Trapeze.’’ The young writer, then in his middle twenties and
feeling that time was running out for him, decided on an
act of boldness to convert this piece of good fortune into a
decisive breakthrough.