HDR( HIGH DYNAMIC RANGE)
OMSCHRIJVING
We kennen als fotografen allemaal het grote dilemma van belichting, niet? Je ziet een prachtige opname, kleurrijk en gedetailleerd in al zijn nuances van belichting. Snel een foto nemen en nadien … teleurgesteld kijken naar het resultaat. Wees eerlijk, het komt meer dan eens voor.
Waarom? Wel, het menselijk oog heeft een vrij groot dynamisch bereik waardoor het naast goed belichte oppervlakken ook details kan waarnemen in donkere of hel verlichtte zones. Ons oog past zich quasi onmiddellijk aan de gewijzigde lichtomstandigheden.
Een fotoapparaat kan dat niet. Je stelt je belichting in op je onderwerp of je verdeeld de balans over de gehele opname. In beide gevallen verlies je details in onder- of overbelichte zones. Om dit op te vangen werd een techniek ontwikkeld bekend als HDR Fotografie.
De werkwijze is even eenvoudig als briljant gevonden. Je neemt gewoon een reeks foto’ s waarbij je telkens de belichting gaat wijzigen. Standaard werken we vaak met 3 foto’ s waarvan eentje in normale belichting, eentje waarin je gaat overbelichten en een derde waarbij je gaat onderbelichten. In de overbelichte foto kan je de details in de donkere zones beter waarnemen, waar je bij de onderbelichte plaat net de details in de lichtgevoelige zones kan terugvinden. Troost je, de moderne fototoestellen hebben allemaal wel een HDR-functie( tot 9 opnames toe zelfs). Het enige wat jou te doen staat is de foto’ s samen te voegen. En zelfs deze taak wordt je volledig uit handen genomen.
Zo ver de theorie.
MOET JE JE BEPERKEN TOT ONDERWERPEN MET EEN GROOT DYNAMISCH BEREIK? Neen, zeer zeker niet!
Als je liever aan macrofotografie doet dan breng je meer tijd door op zoek naar insecten of bloemen. Interesseert straatfotografie je meer dan zal je trachten mensen te vinden in ongewone situaties.
Dien je dan deze opties terzijde te laten om een HDR te maken? Het lijkt me niet zo’ n best idee. Bekijk HDR als een hulpmiddel om de technologische achterstand te
62