Dr Johann Strauss
Navorsing en Tegnologiese Onwikkelingsdienste,
Departement van Landbou Wes-Kaap
D
ie nuus oor die afgelope
jaar was vol oor die wyd
-verspreide droogte wat
geheers het en die impak daarvan op die mielie en koring
produksie in Suid-Afrika. Huidiglik is
die Wes-Kaap die koringmandjie
van Suid-Afrika.
Koring word in twee hoofstreke
verbou, naamlik die Swartland en
die Suid-Kaap. Albei dié streke het
inherente risiko’s verbonde aan
produksie. Beide streke word as ‘n
Mediterreense klimaat geklassifiseer, met ander woorde, koel
vogtige winters en warm droë
somers. Dit is egter nie so eenvoudig nie. Die Swartland ontvang 80%
van sy totale reënval in die maande
van April tot September. In die
Suid-Kaap neem die winter reënval
van wes na oos af, Caledon ontvang 75% van sy reënval in die
winter, terwyl Mosselbaai so min as
50% ontvang. Hierdie verspreiding
in die Suid-Kaap maak dit moontlik
om lusern as weiding op plase te
gebruik wat help om die risiko te
versprei, as gevolg van die somer
reën komponent, terwyl die Swartland se somer seisoen so droog is
dat daar slegs winterweidings verbou kan word. Wanneer daar dan
‘n erge droë jaar soos 2015 verby
kom, is die impak groot op koring
produksie. Die meeste produsente
het baie minder as 50% van hulle
langtermyn gemiddelde reënval
ontvang. Op Langgewens, die
Navorsingsplaas van die WesKaapse Departement van Landbou,
is ‘n totaal van 170mm van April tot
September aangeteken in 2015, dus
210mm minder as die langtermyn
gemiddeld vir dieselfde tydperk.
Produsente nader aan Eendekuil en
in die meer sanderige dele aan die
weste van die streek, het so min as
120mm ontvang en in sommige
gevalle selfs minder as dit. Hierdie
min reën veroorsaak dat die ondergrond nie genoeg benat word nie
en dan is dit baie moeilik om koring
te produseer, want die wortels kan
nie gaan soek vir vog nie. Dit was
egter verblydend om te hoor dat
selfs met die min vog, produsente
geslaag het om oeste af te haal. Al
was dit in die meeste gevalle tot
50% van ‘n normale opbrengs, was
dit nie ‘n totale mislukking soos dit
in 2003 was nie. Die oorskakeling
van die ou konvensionele verbouingsmetodes na meer bewaringspraktyke het ’n groot bydrae gemaak. Die feit dat daar nie meer
geploeg word op grootskaal nie,
wisselbou toegepas word en daar
gepoog word om oesreste te behou, het bygedra to die grond se
vermoë om die min vog wat ontvang is, langer te rek. So was dit
moontlik om ‘n 2.1 ton/ha koringoes af te haal op Langgewens ten
spyte van die 170mm reën, waarvan die grootste deel in Junie en
Julie geval het.
Die vraag is nou watter impak verlede jaar se seisoen op die huidige
een kan hê. Laat ons dit verduidelik
deur na Langgewens te verwys. Die
2016 seisoen het afgeskop met