Mijn lieve, stoere, gevoelige thuiszitter en ik
l op het kinderdagverblijf valt zijn lage
frustratietolerantie op. Met betere en
mindere periodes worstelen we ons door dagverblijf- en kleuterperiode heen. In groep 3 treft hij een juf die het echt wel goed wil doen. Ze geeft hem bovengemiddeld veel aandacht. Hij vraagt dat ook en heeft het nodig. Ach wat een faalangst en perfectionisme... Steeds weer heeft hij de goedkeuring van zijn juf nodig. De juf is TOP. Ze leert hem heel veel. Wachten op zijn beurt bijvoorbeeld, oftewel: uitgestelde aandacht. Toch geeft school aan dat ze het niet goed met hem weten. Hij is in de tussentijd getest en blijkt een IQ van 130+ te hebben. Deze school is daar niet op ingericht. Ze willen wel, samen met het samenwerkingsverband is er ook veel gedaan, maar zijn gedrag belemmert hemzelf en de klas ook. De combi is op deze school niet houdbaar.
'Steeds weer heeft hij de goedkeuring van zijn juf nodig. De juf is TOP. Ze leert hem heel veel'
n goed overleg en met een goede
overdracht, begint hij groep 4 op een
andere school. Montessori met een HB-afdeling. Vanwege het gedrag laat school hem nog niet toe in de HB-afdeling, dus starten we in Montessori. Al na 3 weken gaat het mis. Hij verscheurt zijn rekenboek en leesboek! En ik, ik knap. Burn-out! Ziekgemeld op mijn werk en eerst voor mijn zoon gaan.
'Vanwege het gedrag laat school hem nog niet toe in de HB afdeling'
Wat heb ik toch een geweldig kind! Goedlachs, vriendelijk, beleefd, zorgzaam en ja.... ook heel snel gefrustreerd en boos
A
eken van onrust volgen, en ook
enkele weken dat het heel goed
gaat. Na de herfstvakantie glijdt onze schat steeds verder weg. School belt mij zeker 3x per week om hem voortijdig op te halen, want ze kunnen hem niet hanteren. Werk verscheuren, gillen, andere kinderen slaan: alles wat 'afgeleerd' was, komt terug en nieuwe dingen erbij. Via de huisarts schakel ik een psycholoog in, dit kan zo niet langer.
In januari start het traject met de psycholoog.
Wat een topper! Ze snapt mijn lieverd en ziet zijn angsten, zijn onvermogen tot anders reageren en ze oordeelt niet.
Vrijwel parallel daaraan wil school hem op maximaal halve dagen zetten. Hij wil juist zo graag naar school! Weer boos dus.
Alles escaleert. School zet zijn tafel omgedraaid achterin de klas "zodat hij anderen niet ziet, want bij oogcontact wordt hij zo boos". Dat is voor ons de druppel. Dit pikken we niet. Als dat zijn plek moet zijn, dan blijft hij thuis!
I
W
04