ACT!NOW nr. 2 januari 2018 | Page 17

17

Interview met

Indi Hondema

Wil je in het kort iets over jezelf vertellen?

ijn naam is Indi Hondema. Ik ben 48

jaar en woon half in Friesland en half

in de lage Vogezen in Frankrijk samen met mijn partner. Daar bieden we initiaties aan: we begeleiden jonge mensen op hun pad naar volwassenheid *. Ik heb een zoon van 15 jaar. Ooit deed ik de uitspraak: ‘Als ik kinderen krijg, dan wil ik graag 1 kind van mijzelf en als er dan liefde voor kinderen over is, wil ik het graag geven aan kinderen die er al zijn.’ En zo is het ook letterlijk gegaan. In 2004 ben ik begonnen met de opleiding kindertolk en een baan in het VO. Daarna ben ik heel goed gaan begrijpen waarom ik het onderwijs in moest: de boodschappen die kinderen voor ons hebben vertalen naar wat wij als volwassenen daarin kunnen verandere. Zo werd ieder kind in onbalans een kind met een boodschap aan ons, om het anders te doen, anders te kijken!

‘Als ik kinderen krijg, dan wil ik graag 1 kind van mijzelf en als er dan liefde voor kinderen over is, wil ik het graag geven aan kinderen die er al zijn.’

Hoe ben je betrokken geraakt bij het ontstaan van ACT!?

k startte stichting HARTverwarmendWijs,

een flexibel netwerk van mensen die

allemaal voelden dat het onderwijs zelf bezig was een burn-out te krijgen, samen met de mensen en kinderen er in. We startten met regionale groepen, landelijke ontmoetingen,

Indi Hondema

kernteamlid ACT!

mooie en zinvolle projecten. Daar kregen we allemaal onderwijsverhalen binnen, zowel van ouders als van leerkrachten en bestuurders. Zij luchtten hun hart over dingen die niet lekker liepen in het onderwijs. Ik denk dat het zo rond 2013 is geweest, dat wij de eerste brieven binnen kregen van ouders die een thuiszitter hadden. Op dat moment was ik mij er helemaal

niet bewust van hoe schrijnend dat probleem in Nederland is. Deze verhalen raakten me diep. De dramatiek die daar achter speelt is zo intens! Wij voelden dat we hier een opdracht in hadden, om hier oplossingen voor te vinden.

'Wij voelden dat we hier een opdracht in hadden, om hier oplossingen voor te vinden.'

I

M