1 https://wetten.overheid.nl/BWBV0002508/2002-11-18
2 https://wetten.overheid.nl/BWBV0004045/2016-07-14
Beter kijken, goed luisteren en doen wat nodig is!
De titel is een uitspraak die voorkomt in het rapport ‘Mét andere ogen’: advies van de kwartiermaker Coalitie Onderwijs, Zorg en Jeugd. Het advies is het resultaat van de opdracht: ‘Breng advies uit over hoe de samenwerking tussen de domeinen (passend) onderwijs, jeugd en zorg verbeterd kan worden’. Het advies is opgesteld door René Peeters, de kwartiermaker van de coalitie. Vanuit ACT! belichten we dit rapport, waarbij we de algemene punten benoemen die wij belangrijk vinden en de punten die specifiek betrekking hebben op thuiszitters.
Wat heeft het kind nodig?
Het rapport start met: ‘Wat heeft het kind nodig? Dat is de centrale vraag en de onderliggende aanname die aan dit advies ten grondslag ligt, maar verder niet wordt geëxpliciteerd of toegelicht. Wat hiermee bedoeld wordt is dat het kind zich niet moet aanpassen aan wat het onderwijs te bieden heeft, maar dat het onderwijs zich moet aanpassen aan de behoefte van het kind.’
Welke gedachte komt bij de lezer naar boven bij dergelijke uitspraken? Dit is toch een voor de hand liggende veronderstelling, dat je bij professioneel handelen uitgaat van wat een kind nodig heeft? Maar blijkbaar is de uitvoering daarvan nog verre van voldoende, want anders zouden er in ons land niet duizenden thuiszitters zijn.
Of is het anders? Binnen onderwijs is de essentie dat kinderen van ‘iets nog niet kennen en kunnen’ naar ‘wel kennen en kunnen’ worden begeleid door een leraar. Je zou kunnen zeggen dat het kind zich aanpast aan de leeruitdagingen en leerdoelen die door de leraar worden gesteld. En als de leerling dit lerend aanpassen niet kan, wil of mag, is dat een risico voor schooluitval en thuis komen zitten.
Zo bezien is er dus eerder sprake van een wederzijdse aanpassing: de leerling aan ‘het onderwijs’, en het onderwijs aan de leerling.
Complexe casuïstiek
33