119
στο Ζενίθ θα αμβλυνθεί σε φωτεινότητα κατά 3,5 μεγέθη σε σύγκριση με το
ίδιο αστέρι 5 ° πάνω από τον ορίζοντα, υποθέτοντας οτι έχουμε τις ίδιες,
ιδανικές ατμοσφαιρικές συνθήκες.
Αυτός ο αστροχάρτης του λεγόμενου "Μεγάλου Τετραγώνου του
Πήγασου", το οποίο είναι εύκολα ορατό στο νυχτερινό ουρανό κατά
τη διάρκεια του φθινοπώρου, και των αρχών του χειμώνα, δείχνει
τα αστέρια που έχουν επισημανθεί με τα φαινόμενα μεγέθη τους.
Μεταβλητοί αστέρες με κλίμακα μεγέθους μεγαλύτερη από περίπου
0,05 δεν επισημάνθηκαν. Οι αστροχάρτες των αστερισμών
της Οκτάδος και της μικρής Άρκτου υπάρχουν σε συνδέσμους που
θα βρείτε παρακάτω .
Πηγή: Stellarium με προσθήκες από τον συγγραφέα.
Με το σκεπτικό αυτό, ας πάρουμε ένα σύνολο από αστέρια γνωστού
μεγέθους σε αρκετά υψηλό ύψος (για να αποφύγουμε τη χειρότερη
ατμοσφαιρική εξάλειψη) και ορατά κατά το μεγαλύτερο μέρος του έτους. Οι
ουράνιοι πόλοι είναι ιδανικοί για παρατηρητές μεσαίου γεωγραφικού
πλάτους, γι 'αυτό συχνά θα δείτε τον αστερισμό της Μικρής Άρκτου να
χρησιμοποιείται σαν υπόδειγμα. Αλλά για να είμαι δίκαιος και με το Νότιο
Ημισφαίριο, και με τους παρατηρητές σε όλη τη Γη, έχω συμπεριλάβει τρεις
χάρτες :Μικρή Άρκτος , Οκτάς (το αντίστοιχο της Μικρής άρκτου στο Νότιο
Ημισφαίριο) και τον γνωστό εποχιακό αστερισμό (asterism*), το Μεγάλο
Τετράγωνο του Πήγασου .
Σας ενθαρρύνω να δημιουργήσετε τους δικούς σας αστροχάρτες
περιορισμένων μεγεθών επιλέγοντας αυτό που θεωρείτε πιο κατάλληλο για
την τοποθεσία σας. Αποφύγετε το Ζενίθ, το οποίο έχει αθέμιτο
πλεονέκτημα, και περιοχές εντός των 40 ° του ορίζοντα. Σε 40 °, η
ατμοσφαιρική εξάλειψη ανέρχεται σε περίπου 0,2 μεγέθη.
https://www.facebook.com/Aratosastronomy/