6ος Μαθητικός Διαγωνισμός Ποίησης και Διηγήματος | Page 35

αρχίσει να σουρουπώνει και τα χρώματα του ουρανού έδιναν την τελευταία πινελιά στο γραφικό τοπίο . Ο Ζωρζ ένιωσε ένα χέρι στον ώμο του . Ο Ζακ και η Αν είχαν φτάσει και θαύμαζαν κι αυτοί τη θέα . Ύστερα από λίγα λεπτά ο Ζωρζ έσκυψε δίπλα στην πηγή , άπλωσε τη χούφτα του και ήπιε μια γουλιά νερό . Ήταν το πιο αναζωογονητικό νερό που είχε πιει ποτέ στη ζωή του . Αμέσως ένιωσε πιο δυνατός , πιο ευτυχισμένος . Τον μιμήθηκε η Αν και ύστερα ο Ζακ . Ύστερα από μισή ώρα περίπου τα παιδιά βρίσκονταν και πάλι στους πρόποδες του βράχου . Γύρω τους είχε σκοτεινιάσει . Παρ ’ όλ ’ αυτά μπήκαν ακάθεκτοι στο δάσος παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής . Όταν έφτασαν στην άλλη άκρη αποχαιρέτησαν τον Ζακ ο οποίος πάντα χαμογελώντας γύρισε στο σπίτι του . Τώρα η Αν κι ο Ζωρζ βρίσκονταν έξω από το χωριό του αγοριού . Το χαμόγελο του Ζωρζ έσβησε ξαφνικά . Ώστε αυτό ήταν ; « Μπορείς να έρθεις να μείνεις σπίτι για αυτό το βράδυ » είπε η Αν παρατηρώντας τον . Ο Ζωρζ δεν έφερε αντίρρηση . Το σπίτι της Αν ήταν ένα διώροφο κτήριο με πολλά φυτά στο εξωτερικό του . Το κορίτσι χτύπησε την πόρτα διστακτικά . Η πόρτα άνοιξε σχεδόν αμέσως και μια ψηλή γυναίκα εμφανίστηκε . Αμέσως έτρεξε και αγκάλιασε την Αν λέγοντας της να μην το ξανασκάσει ποτέ ! Λίγα λεπτά αργότερα εμφανίστηκε και ένας άντρας . Το πρόσωπο του ήταν ίδιο με της Αν . Αφού αγκαλιάστηκαν στράφηκαν προς το αγόρι , που τους κοιτούσε τόση ώρα . Αφού τα παιδιά τούς εξήγησαν γιατί ο Ζωρζ βρισκόταν εκεί , η μητέρα της Αν τους έκανε νόημα να περάσουν μέσα . Το εσωτερικό του σπιτιού ήταν τόσο κομψό και όμορφο !
35