αμέσως ο Ζακ χαμογελώντας μα η Αν δεν κουνήθηκε . « Τι τρέχει ;» την ρώτησε ο Ζακ ενώ ο Ζωρζ βρισκόταν ήδη αρκετά μέτρα ψηλότερα . « Τίποτα …» είπε η Αν και ακολούθησε τα αγόρια με περισσότερη αυτοπεποίθηση . Η ανάβαση ήταν αρκετά δύσκολη . Πότε το έδαφος ήταν ομαλό και ευκολότερο να περπατήσουν πότε ήταν ανηφορικό και τραχύ αναγκάζοντας τα παιδιά να σκαρφαλώνουν . Ξαφνικά ο Ζωρζ συνειδητοποίησε ότι ο βράχος τελείωνε λίγα μέτρα πιο πάνω . Παρ ’ όλη την κούρασή του κατέβαλε όση δύναμη του είχε απομείνει και άρχισε να σκαρφαλώνει πιο γρήγορα από ποτέ . Λίγες στιγμές αργότερα το χέρι του ακούμπησε την κορυφή του βράχου . Ο Ζωρζ πιο ανυπόμονος από ποτέ πήγε να πατήσει το πόδι του σε μία πέτρα που εξείχε για να ανέβει πάνω . Σε κλάσματα δευτερολέπτου η πέτρα ξεκόλλησε και ο Ζωρζ βρέθηκε να κρέμεται από την κορυφή του βράχου προσπαθώντας να πατήσει κάπου . Τα δύο παιδιά που βρίσκονταν πιο κάτω , δεν τον είχαν αντιληφθεί ώσπου ο Ζακ άκουσε τις φωνές του , κοίταξε πάνω και κοκκάλωσε . Το ίδιο συνέβη και με την Αν . Ύστερα από κάμποσα δευτερόλεπτα ο Ζωρζ βρήκε μία άλλη πέτρα και πάτησε πάνω της . Απέραντη περηφάνεια και δέος τον πλημμύριζαν καθώς στεκόταν όρθιος πάνω στον θεόρατο βράχο δίπλα στην πηγή απ ’ όπου έτρεχε κρυστάλλινο νερό . Το τοπίο ήταν μαγευτικό . Ακριβώς από κάτω του βρισκόταν η λιμνούλα όπου κατέληγε το νερό της πηγής μα τώρα φαινόταν τόσο μικρή ! Δίπλα , το δάσος τραβούσε το βλέμμα του Ζωρζ καθώς η ποικιλία των χρωμάτων του ξεχώριζε από όλο το υπόλοιπο τοπίο . Κάπου στο βάθος θα έλεγε ότι φαινόταν και το χωριό του ! Είχε
34