Λίγο αργότερα τα δύο παιδιά ήταν έτοιμα να ξεκινήσουν το σχέδιο τους . Ο καταρράκτης βρισκόταν λίγα χιλιόμετρα έξω από το χωριό . Η διαδρομή προβλεπόταν δύσκολη γι ’ αυτό είχαν φροντίσει να πάρουν αρκετό νερό και φαγητό . Περπατούσαν για καμιά ώρα ώσπου έφτασαν έξω από ένα δάσος . Πανύψηλα πυκνά δέντρα βρίσκονταν εδώ κι εκεί εμποδίζοντας τις ακτίνες του ήλιου να φωτίσουν το εσωτερικό του . Ο Ζωρζ μπήκε πρώτος με σιγουριά , θαυμάζοντας το ύψος των δέντρων . Τον ακολούθησε η Αν επιφυλακτική παρατηρώντας με τρόμο το βάθος του δάσους . Το μόνο που φαινόταν ήταν δέντρα κι άλλα δέντρα . Τα δύο παιδιά περπατούσαν αρκετή ώρα αλλά κάτι περίεργο συνέβαινε . Ο Ζωρζ είχε δει αυτό το μικρό σπιτάκι δίπλα σε κάτι βράχους ασυνήθιστα πολλές φορές . Σταμάτησε απότομα . « Κάνουμε κύκλους !» είπε και κάθισε στο ξερό γρασίδι . Η Αν τον μιμήθηκε κι έκατσε κι αυτή δίπλα του . Έμειναν για λίγο ακίνητοι και αμίλητοι κοιτώντας το σπιτάκι . Τελικά αποφάσισαν να το επισκεφθούν και να ζητήσουν βοήθεια από όποιον έμενε εκεί . Ήταν ένα ξύλινο σπιτάκι με μια μεγάλη πόρτα στο κέντρο . Δεν φαινόταν τίποτα μέσα πράγμα που ανησύχησε λίγο τα παιδιά . Η Αν άπλωσε το χέρι της μα προτού προλάβει να χτυπήσει η πόρτα άνοιξε απότομα . Ένα κοντό αγόρι εμφανίστηκε στο κατώφλι . Τους κοίταζε με ένα ευτυχισμένο και ταυτόχρονα έκπληκτο βλέμμα . « Γεια !» τους είπε βγαίνοντας όλο και πιο έξω από την πόρτα . Τα παιδιά ανταπέδωσαν τον χαιρετισμό και χωρίς να καθυστερήσουν είπαν στο αγόρι τι γύρευαν εκεί .
32