2 ο βραβείο : Ο Καταρράκτης της Τόλμης , Γκουνά Αθηνά , 4 ο Γυμνάσιο Χαϊδαρίου
Μόλις είχε χαράξει όταν ο δεκατετράχρονος Ζωρζ φόρτωνε στον ώμο του το δίχτυ του και ξεκινούσε για το μικρό ποταμάκι δίπλα στο σπίτι του . Ο ουρανός είχε πλημμυρίσει με ζεστά και όμορφα χρώματα ενώ ένα απαλό δροσερό αεράκι χτυπούσε το πρόσωπό του . Φτάνοντας στο ποτάμι , ο Ζωρζ χωρίς να καθυστερήσει άπλωσε το δίχτυ του , κάθισε σε μια μεγάλη πέτρα εκεί δίπλα και αμέσως το βλέμμα του χάθηκε μέσα στα σύννεφα . Αυτό γινόταν κάθε μέρα αφότου έχασε τη μητέρα του σε αεροπορικό δυστύχημα . Πλέον ζούσε με τον πατέρα του , ο οποίος μετά τον θάνατο της γυναίκας του άρχισε να πίνει και να παίζει τυχερά παιχνίδια με αποτέλεσμα εκείνος και ο γιος του να χάσουν όλα τους τα χρήματα . Έτσι ο Ζωρζ ήταν αναγκασμένος να δουλεύει ως ψαράς στη φτωχική συνοικία όπου ζούσαν . Κάθε πρωί το αγόρι ξυπνούσε , πήγαινε για ψάρεμα , ύστερα πήγαινε στην τοπική αγορά να πουλήσει τα ψάρια του και κατά το μεσημέρι γυρνούσε σπίτι του όπου τον περίμεναν άλλα βάσανα . Ο πατέρας του τον ανάγκαζε να κάνει διάφορες δουλειές και συχνά τον χτυπούσε . Ο Ζωρζ αντιμετώπιζε μια σκληρή πραγματικότητα , όταν όμως έφτανε το βράδυ έμενε μόνος , ελεύθερος να ταξιδέψει με τον νου του σε μακρινά ανεξερεύνητα μέρη που δεν τα έδειχνε ο χάρτης . Το μυαλό του γυρνούσε στα λόγια της μητέρας του για ένα καταρράκτη , « τον Καταρράκτη της Τόλμης ». Λεγόταν πως μόνο οι τολμηροί και ικανοί
30