παππού της . “ Θέλετε να σας πάω στο λιβάδι να μαζέψουμε λουλούδια ; Έμαθα σήμερα από την κυρά Τασία ότι ήσασταν καλά παιδιά και δεν κάνατε φασαρία το μεσημέρι ..” Αμέσως τα παιδιά παίρνουν όσα περισσότερα σύκα χωράνε οι μικρές χουφτίτσες τους και ανεβαίνουν στην καρότσα του πράσινου αγροτικού . “ Κάτω στο γιαλό , κάτω στο περιγιάλι , κάτω στο γιαλό κοντή , Νεραντζούλα φουντωτή ...” τραγουδούν με όλη τους τη δύναμη τα παιδιά , καθώς διασχίζουν τον κάμπο με τις ατελείωτες σειρές από ελιές και αμπέλια . “ Το λέτε λάθος ! Δεν είναι Νεραντζούλα , είναι νεραντζάκι !” πετάγεται η Μαρία , αλλά πριν τα υπόλοιπα παιδιά αρχίσουν να διαμαρτύρονται , ένα έντονο μωβ λιβάδι εμφανίζεται στο οπτικό τους πεδίο . “ Φτάσαμε !” αντιλαλούν οι χαρούμενες φωνές στην πλάση . Το αγροτικό σταματάει στην άκρη του χωματένιου δρόμου και τα παιδιά χύνονται στο λιβάδι σαν κοπάδι πρόβατα . “ Ελένη ! Έλα λίγο εδώ που σε θέλω !” την φωνάζει ο παππούς της και το κοριτσάκι κατευθύνεται ενθουσιασμένο προς το μέρος του . “ Σου έχω μια έκπληξη !” της λέει και εμφανίζει πίσω από την πλάτη του ένα μπουκέτο πανέμορφες βιολέτες . “ Αυτά εδώ είναι για το πιο όμορφο λουλούδι του κόσμου ” λέει ο παππούς της γλυκά και της πιάνει το χέρι . “ Παππού , είναι τόσο όμορφα , σε ευχαριστώ πολύ ! Θα τα δώσω στην γιαγιά να τα βάλει στο βάζο να μην ξεραθούν ποτέ !”. Το χέρι του παππού της εκπέμπει μια ζεστασιά που απλώνεται σε όλο της το σώμα και την κάνει να αισθάνεται ασφαλής , ευτυχισμένη . “ Μπουμπουκάκι μου , αν σου αρέσουν τόσο πολύ αυτά τα λουλούδια , θα σε φέρνω κάθε καλοκαίρι εδώ να σου μαζεύω όσα λαχταρά η ψυχή σου ! Αρκεί να μου
26