ΔΙΗΓΗΜΑ
1 Ο βραβείο : Το Λιβάδι με τις μωβ Βιολέτες , Σικαλιά Άννα , 1 ο Γυμνάσιο Περιστερίου
Κλείνει τα μάτια και παίρνει μια βαθιά ανάσα . Το μόνο που βλέπει είναι σκοτάδι . Πυκνό σκοτάδι που την τυλίγει και προσπαθεί να την πνίξει . Η ατμόσφαιρα είναι αφόρητη . Ο αέρας λιγοστεύει . Πνίγεται . Δεν μπορεί να αναπνεύσει . “ Όλα θα πάνε καλά ” ακούγεται μια βαθιά καθησυχαστική φωνή . “ Παππού ;”. Καμία απάντηση . Μεμιάς μια εικόνα γεμάτη έντονα χρώματα εμφανίζεται και την τυλίγει . Το θέαμα είναι σαγηνευτικό . Ένα όμορφο πυκνό δάσος απλώνεται στους πρόποδες ενός βουνού . Τα δέντρα ορθώνονται και τεντώνουν τα κλαριά τους σε μια προσπάθεια να φτάσουν τον ουρανό . Τα πουλιά τιτιβίζουν χαρούμενα στα κλαριά των δέντρων και ο Ήλιος παίζει κρυφτό με τα σύννεφα . Βαθιά μέσα σε αυτό το δάσος βρίσκεται ένα χωριό . Χαρούμενες φωνές παιδιών αντηχούν από την κεντρική πλατεία . “ Πέντε , δέκα , δεκαπέντε , εβδομήντα , εβδομήντα πέντε ...” “ Παιδιά , η Ελένη κάνει περιπτεράκι !” Η μικρή σγουρομάλλικη έκδοση του εαυτού της γυρνάει και κοιτάει θυμωμένα τον Θανασάκη . “ Όχι , βέβαια ! Δεν έκανα τίποτα τέτοιο !” “ Αφού σε είδα , δεν ..” “ Ποιος θέλει σύκα ;” ένας άντρας με άσπρα μαλλιά και λυγερή κορμοστασιά εμφανίζεται στην άκρη της πλατείας . “ Κυρ Χρήστο !” φωνάζουν τα παιδιά ενθουσιασμένα και τρέχουν στον γεμάτο κουβά με τα φρεσκοκομμένα σύκα . “ Παππού , ήρθες !” φωνάζει η Ελένη και χώνεται στην αγκαλιά του
25