4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 90

Συγκινημένος έτρεξε να τους προϋπαντήσει. Ρίχτηκε στην
αγκαλιά τους και έμεινε εκεί ώρα πολύ. Η φιλία είναι ανεκτίμητη και
οι πραγματικοί φίλοι αναντικατάστατοι. Αισθανόταν χαρούμενος που
το συνειδητοποίησε αυτό. Όμως ,καθώς οι καιροί ου μενετοί, θέλησε
να διασφαλίσει την παρουσία τους για πολύ καιρό ακόμα.
Με μυαλό θολό από την συγκίνηση ,τους είπε με φωνή που μόλις
ακουγόταν «Υποσχεθείτε μου ότι θα με επισκέπτεστε τουλάχιστον
μια φορά τον μήνα» .Η Μυρτώ εκδήλωσε σημάδια αμηχανίας, ενώ ο
Άρης με την στεντόρεια φωνή του, του απάντησε
« Τώρα που
θα αρχίσεις την δουλειά, θα καταλάβουμε αν κάποιες στιγμές…» .Ο
Ορφέας δεν τον άφησε να αποτελειώσει την φράση του, και με φωνή
που είχε πάρει μια επιτακτική απόχρωση του απάντησε να
ακολουθήσει αυστηρά αυτό που του ζητούσε.
Οι τέσσερις φίλοι αγκαλιασμένοι, απομακρύνθηκαν γελώντας και
βγήκαν έξω στο κήπο. Τα άλικα τριαντάφυλλα, πλάι στις γερασμένες
λεύκες κρατούσαν συντροφιά στους κισσούς που αγκάλιαζαν σιγά-
σιγά το σπίτι. Άρχιζαν να συζητούν λες και είχαν να ειδωθούν μόνο
λίγες μέρες ,καθώς η μυρωδιά του αχνιστού καφέ και των σπιτικών
μπισκότων γαργαλούσε τα ρουθούνια τους. Ο Ορφέας ηρέμησε και
ένα αίσθημα γαλήνης εδραιώθηκε στην καρδιά του. Μέχρι την στιγμή
που αναφέρθηκε το όνομα της.
Δάφνη. Του άρεσε πάντα αυτό το όνομα. Το τερπνό,
ευωδιαστό του καταφύγιο. Η όμορφη, αιθέρια μούσα του. Ήταν
βασίλισσα για πολλά χρόνια μες στην χρυσή κατοικία της καρδιάς του,
μέχρι οι αριθμοί και οι οθόνες της κλέψουν το στέμμα που είχε
χαραγμένο το όνομα της. Μέχρι τα μυωπικά γυαλιά του κρύψουν την
ομορφιά της και οι υποθέσεις του σφαλίσουν τα βλέφαρα της.
Έκλεισε τα μάτια του, προσπαθώντας να αποδιώξει τις
δυσάρεστες αυτές σκέψεις. Και όταν τα ξανάνοιξε την αντίκρισε
μπροστά του. Σαν θεόσταλτο δώρο περπατούσε ανάλαφρα προς το
90