4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 86

αγάπησε να σταματούσαν να τον στοιχειώνουν. Ξαφνικά, είδε να
διαγράφονται θολά και να τον περιτριγυρίζουν γνώριμες μορφές.
Άκουσε τα ηχηρά γέλια τους και διέκρινε με έναν άφατο τρόμο την
χαιρεκακία που παραμόρφωνε τα πρόσωπα τους. Έκλεισε τα μάτια
του και πέφτοντας με έναν γδούπο στο κρύο πάτωμα, παρακάλεσε να
του δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία. Μία ευκαιρία να επανορθώσει. Είδε
την ζωή του να περνά μπροστά από τα μάτια του σαν
κινηματογραφική ταινία και τα δάκρυα δεν έπαψαν στιγμή να
στολίζουν το απελπισμένο του πρόσωπο.
Ξάφνου, η φλόγα δυνάμωσε και σκόρπισε τις πύρινες γλώσσες της
σε όλο το δωμάτιο. Ο Ορφέας άρχισε να ζαλίζεται και είδε το
δωμάτιο να γυρίζει γοργά. Ένα δυνατό ρεύμα αέρα εισχώρησε στο
δωμάτιο και έμεινε απροστάτευτος μπρος στα στοιχεία της φύσης.
Είδε τις στάχτες της φωτογραφίας να στροβιλίζονται ακανόνιστα και
ένιωσε μια σφοδρή δύναμη να τον τραβάει κάτω. Κάτω στο βαθύ
πηγάδι της λησμονιάς, παρέα με τις αναμνήσεις του.
Ένα δυνατό φως σχεδόν τον τύφλωσε. Πετάρισε αμήχανα για μια
στιγμή τα βλέφαρα του και κοίταξε μπερδεμένος την κίτρινη
λουλουδιστή ταπετσαρία που βρισκόταν μπροστά του. Μέσα από τον
αχανή ωκεανό, που ήταν τώρα οι σκέψεις του, ξεπρόβαλλε η εικόνα
του πατρικού του σπιτιού. Αναγνώρισε αμέσως την περίεργη εκείνη
ταπετσαρία, καθώς και το εύθραυστο πορσελάνινο βάζο, που
βρισκόταν λίγα μέτρα από το σημείο όπου ήταν ξαπλωμένος. Ήταν το
αγαπημένο της μητέρας του.
Σηκώθηκε απότομα και έκπληκτος προσπαθούσε να καταλάβει τι
γινόταν. Όλα του φαίνονταν πως ήταν μια σουρεαλιστική θεατρική
παράσταση με πρωταγωνιστή τον ίδιο, μία τραγική φιγούρα. Έφερε
το χέρι του στο μέτωπο του για να σκουπίσει τον ιδρώτα που τον
έλουζε, μόνο για να παρατηρήσει πως το χέρι του δεν ήταν πια
κηλιδωμένο με τα σημάδια των γηρατειών. Τα γερά πια οστά του
86