4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 75

30.Απολογία ,Μαριάννα Καταλειφού , 1o ΓΕΛ Αγίας Βαρβάρας
Αυτά παθαίνεις όταν το παίζεις διάδοχος του Χέμινγουεϊ.
Τι θέλω και ανακατεύομαι; Αφού κάθε φορά την πατάω, λες και δεν
ξέρω ότι θα το αφήσω για την τελευταία στιγμή, ει δυνατόν για τις
εντεκάμισι το βράδυ, αν η προθεσμία λήγει στις δώδεκα!
Εδώ και κάνα μήνα, ψάχνω συνέχεια για ιδέες. Το Pinterest δίνει και
παίρνει. Ξεκινάω από αποφθέγματα που μου κινούν το ενδιαφέρον,
συνεχίζω χαζεύοντας εικόνες με λιβάδια και αγροκτήματα. Όχι, πολύ
βουκολικό. Και μ' αυτά και μ' αυτά, έχουν περάσει τρεις ώρες και
βρίσκομαι στην ίδια στάση, διαβάζοντας μια συνταγή για σπιτικό
μπακλαβά.
Γύρνα στο θέμα επιτέλους!
Κάποια στιγμή παρατηρώ μια ασπρόμαυρη φωτογραφία κάποιας
κοπέλας. Κατάλευκο δέρμα, μέση σχεδόν τόσο μικρή σε διάμετρο όσο
ο λαιμός της. Βικτωριανή εποχή προφανώς. Αυτό μάλιστα! Τόμους
ολόκληρους μπορεί να γράψει κανείς για τις παραξενιές της
Βασίλισσας και τον εκνευριστικά αυστηρό ηθικό κώδικα της
κοινωνίας που επέβαλλαν οι θεοσεβούμενοι γονείς στις πεταχτές
έφηβες κόρες που το μόνο που τις απασχολούσε ήταν ποιανής ο
κορσές σφίγγει περισσότερο. Μμ, όχι. Πολύ κλισέ. Η Belle Epoque
όμως; Λίγο χαλαρότερα ήθη και πολύ ωραιότερα ρούχα! Και κάπως
έτσι αρχίζει η έρευνα και για τις δυο.
Με τα πολλά, βγαίνει η βάση της ιστορίας. Μια κοπέλα ζει σε ένα
πλούσιο σπίτι με τους καταπιεστικούς και τυπολάτρεις γονείς της,
τις αγαθιάρες αδελφές της που περιμένουν τον πρίγκιπα πάνω στο
άσπρο άλογο (ο οποίος εάν τελικά έρθει μάλλον θα σηκώσει
επανάσταση στο αρχοντικό αφού θα σφάζονται ποια θα τον
πρωτοπάρει) και τον ξέγνοιαστο και αδιάφορο για τους φραγμούς της
κοινωνίας αδελφό της, με τον οποίο τα πήγαινε ανέκαθεν περίφημα
ακολουθώντας αυτό που λένε "Όμοιος τον όμοιο και η κοπριά στα
75