4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 74

Καθόταν ακόμα στο κρεβάτι της και συνέχιζε να βλέπει έξω από το παράθυρο τον χαρταετό. Ήταν ακόμη εκεί. Δεν έφευγε. Λες και περίμενε την μικρή Άννα να πάει να τον βρει. Και η ώρα περνούσε, και η κατάσταση δεν είχε αλλάξει. Και τότε η μικρή το αποφάσισε. Έβαλε τα παπούτσια και το ζακετάκι της και βγήκε έξω. Αλλά, ο χαρταετός δεν ήταν εκεί. Ο αέρας τον έπαιρνε μακριά της. Άρχισε να τρέχει. Να τον προλάβει. Αλλά μάταια. Ο χαρταετός είχε φύγε, είχε πετάξει μακριά. Όπως και όλα τα όνειρα της. Το κορίτσι γύρισε σπίτι απογοητευμένο. Γύρισε πίσω στην παλιά της μιζέρια. Εκεί που τα πράγματα ήταν πάντα τα ίδια. Κάθισε ξανά στο κρεβάτι και με δάκρυα στα μάτια κοιτούσε έξω. Μπας και ξαναέρθει. Αλλά τίποτα. Καθόταν και δεν έκανε τίποτα. Έβλεπε το όνειρο της να φεύγει Και δεν έκανε τίποτα Και οι μέρες περνούσαν… Frandisek Dvorak, Thoughtful reader,1906 74