4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 41

Μόλις έφτασε σπίτι ανέβηκε δύο-δύο τα σκαλιά και έφτασε στην
σοφίτα, όπου την περίμενε το μπαούλο ανοιχτό και το ημερολόγιο στο
πάτωμα ακουμπισμένο. Χωρίς να χάσει λεπτό γυρνάει μία σελίδα. Στη
μέση βλέπει κολλημένη μια φωτογραφία στην οποία φαινόταν ένας
άντρας με μουστάκι. Κάτω από την φωτογραφία γράφει «Γιώργης».
Διαβάζει την επόμενη σελίδα.
30 Μαΐου 1942
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Μόνο εσύ μου έμεινες. Έχασα τον Γιώργη μου και πάλι δεν μπόρεσα
να τον θρηνήσω όπως του άξιζε. Μην πάθουν τίποτα τα παιδιά. Τα
παιδιά όμως τώρα δεν θα έχουν πατέρα. Ποιος θα καλύψει το κενό
της πατρικής θέσης; Κανείς δεν μπορεί να αποδώσει το συναίσθημα
και τη δύναμη του Γιώργη. Ήταν μοναδικός!! Και όσον αφορά τα
χρήματα τι θα γίνει;; Θα πρέπει να βγω να δουλέψω για να συντηρώ
όλη την οικογένεια. Τώρα που έμαθα ότι είναι δίδυμα χρειάζεται
περισσότερη προσοχή. Πάω να ξεκουραστώ, αύριο έχω πολλή
δουλειά.
Η Αντριάννα έβαλε τα κλάματα. Δηλαδή ο παππούς της πέθανε στον
πόλεμο. Ο παππούς της είναι ήρωας. Και τώρα τι θα έκανε η γιαγιά
Μυρσίνη; Αφού θα γεννούσε δίδυμα γιατί δεν έχει γνωρίσει ποτέ τον
θείο της; Της τον έκρυψαν; Ο θείος της παντρεύτηκε; Παιδιά έχει;
Αναπάντητα ερωτήματα. Όλα μέσα στο μυαλό της. Συνέχισε να
διαβάζει.
16 Ιουνίου 1942
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Επιτέλους γέννησα. Ήταν δύσκολα. Το ένα παιδί είπαν θα το δώσουν
για υιοθεσία. Εγώ δεν ήθελα. Το θέλω στην αγκαλιά μου. Ποτέ δεν
θα ξεχάσω τη στιγμή που σας κράτησα στην αγκαλιά μου. Ήμουν τόσο
περήφανη. Η νοσοκόμα λέει ότι δεν πρέπει να κουράζομαι. Έτσι είπα
να περάσω μια βόλτα να σας δω να ηρεμήσω. Όμως όταν πήγα να δω
41