4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 29

κάνεις; Όταν γίνεσαι δολοφόνος με μια σου εντολή που εξελίχθηκε
διαφορετικά από ότι περίμενες, πως κοιμάσαι τα βράδια.
Μπήκαν στην τελευταία γέφυρα. Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν
ακόμη χειρότερα. Σε όλα τα βαγόνια κυριαρχούσε ένα χάος.
Απίστευτη οχλαγωγία. Γδούπος συνοδευόμενος από ένα δυνατό
τράνταγμα επέφερε έναν εκκωφαντικό συριστικό ήχο. Ήταν
ανατριχιαστικό. Η μηχανή ακουμπούσε ή μάλλον έγδερνε τις ράγες.
Ουρλιαχτά ακούγονταν. Άλλοι προσεύχονταν. Μανάδες έσφιγγαν στην
αγκαλιά τους τα μονάκριβα τους. Η αμαξοστοιχία έχασε την
ισορροπία της. Βρέθηκε στο κενό. Και όλα έγιναν στάχτη και
θρύψαλα.
4
Ποτέ δεν έμαθε τι ήταν αυτό που τον έφτασε στη μονάδα
εντατικής θεραπείας. Τι ήταν αυτό που την έκανε να κάνει εκείνο το
ταξίδι. Το λόγο για τον οποίο έχασε τη ζωή της. Ο εθισμός του στα
ναρκωτικά, ήταν αυτός που στοίχισε την αγάπη τους εξαρχής. Αυτός
που την έκανε να αποτραβηχτεί και να αφήσει πίσω τον έρωτα της
ζωής της, πριν γίνει και αυτή ένα και βουλιάξει στο βούρκο που της
επέβαλλε. Της πήρε χρόνια να συνέλθει. Χρειάστηκε τη βοήθεια τόσο
ψυχολόγων όσο και ψυχιάτρων. Είχε φτάσει στα όρια της. Ή μάλλον,
τα είχε ξεπεράσει ώσπου το μυαλό της δεν άντεξε. Είχαν κάνει τόσα
μαζί. Γεγονότα και καταστάσεις που δε λέγονται και που ακόμη και αν
λεχθούν, κανείς δε θα τις πιστέψει. Ποτέ δεν τον αποχαιρέτησε.
Απλά έφυγε. Εξαφανίστηκε από το σπίτι της. Χάθηκε από παρέες,
γνωστούς και φίλους. Άλλαξε τα μαλλιά της, το ντύσιμο της. Δεν
έμεινε τίποτα να θυμίζει τη Σοφία του τότε μόνο που άφησε ίδιο ήταν
ο αριθμός του τηλεφώνου της και ούτε η ίδια δεν μπόρεσε να
καταλάβει το γιατί.
Στην αρχή της τηλεφωνούσε κάθε μέρα, έπειτα τρεις φορές την
εβδομάδα, δύο, μία φορά το μήνα, ώσπου σταμάτησε αφήνοντας ένα
29