4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 159

Εκτός από εκείνη τη φορά...
[-Αλέκο, τρέχα θα μας πιάσουν, χαχαχαχαχα .{έρχεται αυτοκίνητο}
-Τρέχω...χαχαχαχαχαχα
-Όλοι πεζοδρόμιο...Αλέκο...Αλέκο, πού είσαι?Χαχαχαχα
{μαζεύονται όλοι σε ένα σημείο τρέχοντας}
Αλέκο...χαχαχαχα
Κόκκινο? Χαχαχαχα πλακαντζή..Έλα
Αλέκο, γιατί δεν απαντάς? Χαχαχα
Ασθενοφόρο?Χαχα
Τον παίρνουν? Χαχα
{Φτάνει το ασθενοφόρο στο νοσοκομείο και τον βλέπω στο κρεβάτι...}
Τι είναι αυτές οι γραμμούλες πάνω κάτω και γιατί είναι τώρα
ίσια?{μαζεύονται όλοι οι γιατροί και με διώχνουν, μέχρι μερικά λεπτά
αργότερα. Τους είδα που του πίεζαν το στήθος του με δύναμη
προσέχοντας το βίαια σχισμένο σώμα του, μια κυρία με είδε που
κοιτούσα με απορία και μου είπε οτι λεγόταν “CPR’’}
Νοσοκόμα- αυτό λέγεται ” monitor” και... ο φίλος σου...πήγε
στο...παράδεισο...
-χαχα...ΟΧΙ
-Συγνώμη μικρέ...
-Και πώς το ξέρετε?
-Αυτό το μηχάνημα ,το μόνιτορ, δείχνει το χτύπο της καρδιάς του...
-Χα...{ένα πικρό καυτό πνιχτό και σύντομο ‘αντρίκιο’ δάκρυ τρέχει
στο σφιγμένο μάγουλο...}
-ΟΧΙ...είναι ζωντανός..{ήμουν πολύ αθώος για να αντιληφθώ τον
θάνατο ως κάτι τυχαίο, σίγουρο και προπαντός ως κάτι δεδομένο για
όλους τους οργανισμούς, απλά...απλά...ήταν πολύ νωρίς...}
-Συγνώμη μικρέ...{βάζει το γαλάζιο ύφασμα από πάνω του....,
περιμένω μέχρι να φύγουν όλοι για να του δώσω ένα
αποχαιρετιστήριο φιλί και να σιγουρευτώ ότι είναι γαλήνιος}
159