4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 157

Είναι ένα παιδί που χρειάζεται μικρή βοήθεια
Παιδί που είναι μόνο του
Σε ένα τόσο πολύπλοκο κόσμο των μεγάλων
Είναι ένα παιδί και τίποτα άλλο
Είναι παιδί…
55. Χαχαχα , Πλατή Μαριλένα , 2o Γυμνάσιο Αιγάλεω
Εγώ είμαι ο Αντρέας.
Έχω ένα καλό φίλο τον Αλέκο, είμαστε φίλοι τα 18/20 μου χρόνια
μαζί. Ήμουν εγώ τώρα με τον Αλέκο, άκου τώρα ιστορία ο τύπος, και
του λέω .
-Δε πάμε για κάνα καφέ?
-Τι με είπες ρε Αντρίκο...[είναι Θεσσαλονικιός καταλάβατε] φυσικά!
-Στις 3 είναι καλά?
-Ντάξι ρε φίλε...
-Ωραία ρε, τα λέμε κει.
-Τα λέμε κει, ρε μάγκα...
[ εγώ πάω να φτιάξω τίποτα να φάω, να μη πιώ το καφέ με áδειο
στομáχι, 2 η ώρα κάτσε να βάλω το κοστουμáκι να κáνω εντύπωση...
α καλά τέλειος λοιπό παρά 20 να τρέχω να τον προλάβω καλά δε θα
χαλάσω και το κουστούμι στο τρέξιμο...]
-Α γειά σου, κοίτα που έφτασα πιο νωρίς... χα
-Εεεε Αντρέα, εδώ πίσω...
[φτου και νόμισα τον πρόλαβα...]
-Έλα ρε φίλε, τι λέει? Καιρό να σε δω ρε...
-Εγώ να δεις εκεί πάνω...[κοιτά ψηλά, με φρίκαρε λίγο αλλά έτσι είναι
ο Αλέκος αστειάκια...]
157