4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 146
λύπες, χαρές περιπέτειες
όλα μαζί
τίποτα δε θα μας χωρίσει
τίποτα δεν θα μας απομακρύνει.
Αυτά είχα να σας πω
τώρα φεύγω για αυτό το ταξίδι το ονειρικό
51. Όνειρα γλυκά, Γλυκιά μου! Ταράνη Μυρσίνη ,
Πειραματικό Γυμν. Αγίων Αναργύρων
(Ένα διήγημα με βαθύ νόημα)
Πολλοί λένε ότι ο φόβος είναι αναμνήσεις κακές ή ότι ο φόβος
βγαίνει από ιστορίες το βράδυ με τα φώτα κλειστά.
Κλείνοντας τα μάτια το μυαλό μας πάει όπου θέλει, αλλά άμα το τρένο
που μας πάει στα όνειρα σπάσει ο θόρυβος ξυπνάει τις φοβίες και
τους εφιάλτες. Άμα δεν ξυπνήσεις χάνεσαι.
Η απεραντοσύνη και το σκοτάδι και το σκοτάδι, το χάος και ο φόβος
σπάνε το έδαφος, νοιώθεις να πέφτεις σε μια τρύπα δίχως τέλος
μέχρι να ανοίξεις τα μάτια και να δεις το δωμάτιό σου με τα φώτα
κλειστά.
Κρίμα και όλα πήγαιναν τόσο καλά το πρωί μέχρι το βράδυ που θα
σου πουν «Όνειρα γλυκά γλυκιά/γλυκέ μου», κλείνουν τα φώτα και
μετά το μυαλό κάνει τα δικά του.
Έτσι λοιπόν ξεκινάει και η ιστορία ενός κοριτσιού μικρού με φόβους
τρομερούς γιατί το σκοτάδι και η έννοια του τέρατος παίζουν πολύ
μεγάλο ρόλο στις σκέψεις, στα συναισθήματα και τους εφιάλτες.
146