4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 140

χτυπάει κάθε βράδυ εναντίον σου… Με τούτα και μ’ εκείνα
αποκοιμήθηκα, αλλά μέχρι και στον ύπνο μου έκανα όνειρα… Δεν
ήταν από ανοησία… μήτε από ανάγκη να ξεφύγω από την
πραγματικότητα… μα επειδή πίστευα πως κάτι μπορεί να αλλάξει,
τίποτα δεν ήταν οριστικό…
46.1 Ο βραβείο: Θα 'θελα- Σιακκή Αντωνία-Ελένη ,
2o Γυμνάσιο Αιγάλεω
Θα ‘θελα να ζωγραφίσω στα σύννεφα,
μια ελιά και ένα μάτσο ανθισμένο θυμάρι.
Μια ατέλειωτη βροχή να τα πάρει
και να τα δώσει στους ανθρώπους να τα μάθουν.
Θα ‘θελα να κάνω τοίχο τη θάλασσα.
Να γράψω πάνω της δυο στίχους,
να δέσω έναν όρκο στα καράβια κι ύστερα να ξεχάσω.
Θα ‘θελα να κρύψω τον ήλιο για μια μέρα.
Να μάθει η γη πως το πράσινο δεν απέχει πολύ απ' το μαύρο.
Θα ‘θελα να πληρώσω μια μάνα για να σώσει το παιδί της
και εκείνη να αφανίσει όλα τα χρήματα του κόσμου.
Θα ‘θελα να μαζέψω όλους σε μια πλατεία μικρή,
σε ένα χωριό ακόμα κι απ' τον χρόνο ξεχασμένο.
Να μην ακούσω κρότο θυμωμένο,
να νιώσω τους ανθρώπους ενωμένους.
Θα ‘θελα να φωνάξω στα αστέρια να λάμπουν και τη μέρα
γιατί πολλοί δεν βλέπουν με τον ήλιο.
140