4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 137

ποτέ "για πάντα" … Δεν μ’ αρέσει, δεν μ’ εκφράζει και δεν μπορώ να
το ορίσω κιόλας… Τι σημαίνει "για πάντα"; Πόσο διαρκεί; Τώρα πια
προτιμώ κάτι δικό μου… Κάτι που να ελέγχω εγώ… Για παράδειγμα,
"όσο τραβήξει" ή "για όσο μπορώ"… Είναι πλέον το μόνο αληθινό…
Ποιο το νόημα να λέμε "καλύτεροι φίλοι για πάντα"; Πώς είμαστε
σίγουροι ότι θα διαρκέσει τόσο; Τελικά οι άνθρωποι είναι σαν τις
μετοχές. Ορισμένοι στο πέρασμα του χρόνου ονομάζονται "σταθερές
αξίες" , ενώ κάποιοι άλλοι "πεταμένα λεφτά"… Και στην τελική τι
ζητάω; Να βρω κάποιον που να ακούει αυτά που έχω να πω, όχι
επειδή πρέπει, αλλά επειδή θέλει… Να με αγκαλιάζει, όχι επειδή το
ζήτησα, αλλά επειδή το χρειάστηκα… Να μου πει όλα θα πάνε καλά,
όχι όταν κλάψω, όταν γελάσω ενώ μέσα μου πεθαίνω… Να μου
κρατήσει το χέρι, όχι επειδή το άπλωσα εγώ, αλλά επειδή θέλει να
μου δείξει πως με νοιάζεται… Να μου χαμογελάσει ακόμα και όταν
εγώ δεν το κάνω… Είναι πια τόσο δύσκολο;
Κάποτε η κολλητή μου, μου είπε ότι άλλαξα… Έκλαψα… έκλαψα πολύ
εκείνο το βράδυ. Τα μάτια μου δεν δάκρυσαν όμως, όχι, ούτε μια
σταγόνα δεν κύλησε από αυτά… μέσα μου έκλαψα. Η ψυχή μου ήταν
που είχε ματώσει… Αναρωτιόμουν διαρκώς τι ήταν αυτό που έβλεπε
διαφοροποιημένο πάνω μου… Τίποτα δεν βρήκα! Λίγες μέρες
αργότερα κατάλαβα ότι όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να σε
χρησιμοποιήσουν, όπως παλιά, λένε ότι άλλαξες… Το χειρότερο όμως
με την προδοσία είναι ότι δεν προέρχεται ποτέ από εχθρό… Πάντοτε
οι πιο κοντινοί σου άνθρωποι είναι αυτοί που προσπαθούν να σ’
επισκιάσουν… Αυτό που δεν ξέρουν όμως, είναι ότι το πραγματικό
φως βρίσκεται στην ψυχή του ανθρώπου!
Έτσι λοιπόν η ζωή φροντίζει να μας κλείνει κάποιες πόρτες, διότι
έχει έρθει η ώρα να προχωρήσουμε μπροστά! Φύγε μακριά από
ανθρώπους που σε δυστυχούν. Που σε φορτίζουν συναισθηματικά.
Καθάρισε τη ζωή σου κι άσε την ψυχή σου να ηρεμήσει… Μια βαλίτσα
137