4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 131

44. 3 ο βραβείο: Η επόμενη μέρα- Κουτίδου Κυριακή ,
3ο Γυμν. Αγίας Βαρβάρας
Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2018
Ημερολόγιό μου,
Πώς έφτασα εδώ, μήπως ξέρεις εσύ; Θα έλεγε κανείς πως η Άννα
έχει ήδη πεθάνει, όμως η Άννα προσπαθεί ακόμη να γαντζωθεί από
την ζωή. Δεν με φοβίζει ο θάνατος, ίσως και να τον προσδοκώ,
οφείλω όμως να παλέψω. Όχι για εμένα, αλλά για την μαμά μου. Για
αυτήν την γυναίκα που δείχνει να μην εξαντλείται ποτέ, λες και η
δύναμη πηγάζει μέσα της και είναι τόση πολλή που την προσφέρει
απλόχερα εδώ και τρία χρόνια σε εμένα.
«Λοιπόν τί θέλεις να κάνουμε σήμερα; Μπορούμε να διαβάσουμε, να
δούμε ταινίες, να παίξουμε επιτραπέζια παιχνίδια!» μου είπε σήμερα
μόλις μπήκε στο δωμάτιό μου, φορώντας ένα ταιράστιο χαμόγελο στα
χείλη της.
«Νομίζω έχω εξετάσεις σήμερα» απάντησα διστακτικά, μη θέλοντας
να χαλάσω τον ενθουσιασμό της. Εκείνη έσκυψε πάνω στο κρεβάτι
και χάιδεψε τα ξανθά μαλλιά μου κοιτάζοντάς με έντονα στα πράσινά
μου μάτια.
«Έχουμε χρόνο» με διαβεβαίωσε πριν αρχίσει να τακτοποιεί το
δωμάτιο. Και όμως μαμά, κάνεις λάθος. Ο χρόνος μου τελειώνει και
δεν είναι πολύς!
Ίσως να μην το καταλαβαίνει, αλλά ο μοναδικός λόγος που ακόμη ζω
είναι εκείνη. Εκείνη και τα αδέρφια μου. Η Μαρία είναι πολύ μικρή για
να καταλάβει τι ακριβώς έχω, ωστόσο ξέρω πως η απώλειά μου για
αυτήν θα είναι σαν να της κλέβουν τον ήλιο της. Προσπαθώ να της
πω ότι ο θάνατος δεν είναι κάτι που σου κλέβει τους αγαπημένους
σου ανθρώπους, αλλά κάτι που τους κρατάει για πάντα αθάνατους
στη μνήμη των υπολοίπων. Είναι όμως πολύ μικρή ακόμη και στον
131