4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 127

Η Αριάδνη είχε μόλις τελειώσει τα ψώνια της και επέστρεφε στο
σπίτι της. Αύριο ήταν Χριστούγεννα και είχε πολλές ετοιμασίες να
κάνει. Καθώς περίμενε στο φανάρι, είδε τον Νίκο να κάθεται
ολομόναχος σε ένα παγκάκι και ενώ έξω έκανε πολύ κρύο να φοράει
ένα ελαφρύ μπουφάν. Στεναχωρήθηκε και αποφάσισε να επιστρέψει
πίσω και να του μιλήσει. Ο Νίκος φοβήθηκε. Μήπως ήταν κανένας
περίεργος πάλι; Τον ρώτησε γιατί μελετούσε στον δρόμο και που
ήταν οι γονείς του. Η Αριάδνη ένιωσε την αμηχανία του παιδιού και
τον προσκάλεσε σπίτι της για φαγητό. Ήταν διστακτικός. Όμως η
πείνα του -ανίκητο θεριό- δεν του άφηνε πολλά περιθώρια. Του
φαινόταν καλή κυρία, έτσι την εμπιστεύτηκε και την
ακολούθησε.‘Οταν έφτασαν στο σπίτι ο Νίκος προθυμοποιήθηκε να
την βοηθήσει να μεταφέρει τα ψώνια της. H κοπέλα
από
συγκινήθηκε
την ευγένεια του αγοριού. Φαινόταν πως είχε τρόπους.
Η Αριάδνη είχε δύο κοριτσάκια που λάτρευε, την Μυρτώ και την
Ανδριάννα και ζούσε ευτυχισμένη με τον άντρα της το Βασίλη. Το
σπίτι τους ήταν γεμάτο από την παρουσία τους και τις γλυκές
φωνούλες τους. Μόλις μπήκαν στο σπίτι, όλοι την υποδέχτηκαν
χαρούμενοι αλλά και περίεργοι για να γνωρίσουν το αγόρι.
Η Αριάδνη σύστησε τον Νίκο στην οικογένειά της και είπε στις κόρες
της να του δείξουν τα δωμάτιά τους. Η Ανδριάννα και η Μυρτώ τον
πήραν να παίξουν. Όταν η κοπέλα έμεινε μόνη με τον άντρα της, του
εξήγησε τι είχε συμβεί. Ο Βασίλης ήταν διστακτικός αλλά επειδή
αγαπούσε και εμπιστευόταν τη γυναίκα του δεν είπε κάτι.
Ετοίμασαν το φαγητό και έφαγαν όλοι μαζί. Όσο περνούσε η ώρα οι
μικρές ξεθάρρεψαν και άρχισαν να μιλάνε στο Νίκο και να του κάνουν
αστεία. Το αγόρι άρχισε να νιώθει πιο άνετα. Ήταν πλέον αποδεκτός
από την οικογένεια. Μίλησε για όλη του τη ζωή στον δρόμο και τις
περιπέτειες του αλλά και για την αγάπη του για το μπάσκετ.
127