4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 124

λουλουδιών και μαζί με τις πεταλούδες χαίρονταν την αγάπη τους και
το βράδυ στην θάλασσα ανέπνεαν το θαλασσινό αεράκι.
Κάποτε το αγόρι έφυγε από την Ελλάδα μαζί με την οικογένεια του
για να αναζητήσουν καλύτερο μέλλον στην μαγική πολιτεία . Το
κορίτσι στεναχωριόταν μέρα την μέρα πιο πολύ, όμως δεν παράτησε
τα όνειρά της να γίνει δασκάλα όπως η μητέρα της. Τα χρόνια
περνούσαν όμως η αγάπη τους αντί να σβήσει δυνάμωνε όλο και πιο
πολύ . Το κορίτσι τον αναζητούσε όμως γνώριζε ότι όπου κι αν ψάξει
δεν θα μπορέσει ποτέ να τον βρει γιατί ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος.
Ο Ασάντ γνώρισε πολλούς ανθρώπους όμως κανένας δεν ήξερε να
γράφει ποιήματα με λόγια καρδιάς που να του θύμιζαν τι πάει να πει
αγάπη. Η Άλμαλον γνώρισε κι αυτή ανθρώπους όμως κανένας δεν
της χάριζε ζωγραφιές που να μυρίζουν θαλασσινό αεράκι και άρωμα
πασχαλιάς που να την κάνουν να νιώθει ένα με την φύση. Ήρθε όμως
η μέρα ,όπου η Άλμαλον αποφάσισε να πάει στην Αιθιοπία, για να
βοηθήσει τα παιδιά αυτά να μορφωθούν ώστε να έχουν μια καλύτερη
ζωή. Ετοίμασε την βαλίτσα της αποχαιρέτησε την οικογένεια της και
έφυγε αποφασισμένη να βοηθήσει εθελοντικά όσους έχουν ανάγκη.
Το αεροπλάνο απογειώθηκε στον καταγάλανο ουρανό . Η Άλμαλον
σκεφτόταν τον Ασάντ . Το αγόρι κι αυτό είχε γίνει ένας εξαίρετος
γιατρός . Το όνειρο του ήταν να συμμετάσχει στους γιατρούς χωρίς
σύνορα και να βοηθήσει τους ανθρώπους που τον χρειάζονται. Έτσι
ξεκίνησε για την Αιθιοπία .Το αεροπλάνο απογειώθηκε και εκείνος
αποκοιμήθηκε.
Η Άλμαλον έφτασε στην Αιθιοπία και έπιασε αμέσως δουλειά.
Πρόσφερε στα παιδιά τετράδια και μολύβια και ξεκίνησε το μάθημά
της . Επίσης είχε σπουδάσει και ψυχολογία. Τα παιδιά την λάτρεψαν .
Εν τω μεταξύ ο Ασάντ είχε φτάσει κι αυτός στον προορισμό του , την
Αιθιοπία. Οι συνάδελφοι του τον χαιρέτησαν . Κι οι δυο τους
δούλευαν με πολύ μεράκι κι αγάπη για αυτό που κάνανε . Τους άρεσε
124