“25th hour” project
Μάνος Κατσέλης | 29.6.2014
Να σου πω το πιο τρελό μου όνειρο;
Θέλω να φτιάξουμε κόντρα σε κάθε κανόνα, κάθε τετριμμένο,
κάθε γραπτό και άγραφο νόμο, την δική μας μέρα.
Να ανατρέψουμε τα πάντα.
Μακριά από τα συνηθισμένα.
Ξέχωρα από τα γνώριμα.
Θέλω λοιπόν, μια μέρα με 25 ώρες.
Και η 25η να είναι η δική σου.
Αυτή θέλω να είναι η ώρα σου στην ημέρα μου.
Να είναι ολόδική σου.
Να τη σφραγίζεις εσύ με την παρουσία αλλά κυρίως με την απουσία
σου,
μιας και η απουσία χαρίζει τις δύσκολες στιγμές.
Ακόμα και τότε όμως, εκεί σε θέλω.
Αυτή η ώρα να έχει την μορφή, την ανάσα, το φιλί και το χάδι σου.
Το κορμί και η ψυχή σου να τη ζεσταίνει.
Αυτήν την ώρα θέλω να σε νιώθω βαθιά μέσα μου,
να εισβάλεις μέχρι τα σωθικά μου.
Να με κατακλύζεις...
Να με ορίζεις..
Να με εξουσιάζεις...
Οι άλλες ώρες της ημέρας είναι απρόσωπες για μένα.
Δεν σε θέλω στο τυπικό, κοινό 24ωρο.
Σ’ εκείνο δίνεσαι και μοιράζεσαι παντού.
Στη δουλειά, σε φίλους, στη βαρετή καθημερινότητα.
Θέλω την δική μας ώρα.
Αφιέρωση να την κάνεις σε εμάς.
Κονσέρτο ερωτικό αυτή η ώρα, ωδή στην αγάπη μας.
Ρυθμό και τέμπο να δίνουν τα χτυπήματα του ρολογιού
και κάθε δευτερόλεπτο, με υποθήκη να σφραγίζει τον έρωτά μας.
Αυτή η ώρα...
Η δική μας ώρα...
Αυτήν την ώρα σε θέλω.
Την 25η ώρα μας...
86