"25th hour" project | Page 73

“25th hour” project

Θωμάς Τσιναφορνιώτης | 20.6.2014
Κρυφτὸ
Κουτιὰ εἰκοσιτέσσερα, ἴσα μὲ ὦρες
Στὴν πλάτη δυὸ δεῖκτες, στὰ χέρια: κλειδὶ
Τὰ ἄνοιξα ὅλα. Κανένα δὲν σὲ εἶχε
Ἀγόρασα ἕνα
Κουτὶ εἰκοσιπέντε
Τὸ ’τριψα, τὸ ’σκισα, τοῦ φόρεσα γράμματα, ἑπτὰ : γιὰ νὰ ’μαι κι ἐγὼ
****
Χώθηκα μέσα του, παιδὶ σὲ κρυφτό. Κυνηγημένος, φτωχὸς μετανάστης,
σωστὸς διοικητής σου, καὶ μίας μοναξιᾶς πιά, κάθιδρης. Σὲ ἕνα βασίλειο
τέσσερα ἐπὶ τρία. Κουδοῦνι ἑπτά, στὴν ἄκρη τοῦ δρόμου.
Ὦρες ζυγὲς πιὰ δὲν μετρῶ. Στὸ καθεστώς σου τὸ ἄχρονο, μονήρης μὲ
στέμμα τὰ φῶτα. Στ’ αὐτιά μου στριμώχνω τὰ κύματα στὴ θάλασσα αὐτή.
Σ’ τὸ λέω ξανά, δὲν ξέρω πιὰ νὰ κολυμπῶ. Μητροπολιτικὴ ἀκρογιαλιά,
ποὺ στέκω σὲ βράχο. Λονδίνο. Σὰν Ποσειδῶνας στὴ στεριά, δὲν περιμένω
πιὰ γιὰ τοὺς Τελχίνες. Ἄραγε, ἐσὺ πόσο καιρὸ ἔχεις νὰ δεῖς θεό;
Κρεβάτι ξέστρωτο, τοῦ φεύγουν οἱ νύχτες. Πλαγιάζω ἀντίκρυ σε δυὸ
ψηλοτάβανα «ἐγώ». Μὰ τόσο ἀνόητος, πῶς χάσκει τὸ στόμα; Ποιός μου
’πε τάχα πῶς παίρνει τὸ «ἐγὼ» ἀναδιπλασιασμό;
Σῶμα γυμνό. Μοιάζει μὲ σκέψη. Πάντα ἀγαποῦσες τὰ καλοφόρετα κλισέ.
Σῶμα σὰν κάστρο. Δὲν ἔχει στὸ τώρα δικό σου πιὰ πολιορκητικὸ κριό.
Ἔσκυψα μπρός μου στὰ γόνατα. Σὲ μία συσκευὴ ἀόρατη νὰ σοῦ μιλῶ.
Ἔφερα στόμα μου τὶς λέξεις στὸ φῶς. Σύρε τὰ ἀφτιά σου νὰ ἀκούσεις πὼς
πᾶνε, πέρασαν χέρια ξένα, σταμάτησαν πιά. Ἄραξαν τρένα δικάσου, σὰν
σὲ παιχνίδι.
****
Ἀνοίγω τὸ στόμα, γλιστράει μία λέξη.
[Σιωπὴ]
Μοῦ ’χεις λείψει.
73