“25th hour” project
Είχε χωθεί στην κουφάλα του δέντρου και τότε είχε χτυπήσει˙ κι εκείνος,
–όχι και τόσο– μακριά, φώναζε το όνομά της. Είχε χτυπήσει στο κεφάλι,
τώρα θυμόταν. Της είχε ξεφύγει μια μικρή φωνή,
(αχ)
είχε κουλουριαστεί μες στην κουφάλα και είχε πιάσει το χτυπημένο
(ανοιγμένο)
κεφάλι της. Στο κρύο χέρι της, ζεστό υγρό.
(αίμα.)
Κόκκινο υγρό κι εκείνη ανήμπορη κι η φωνή που φώναζε τ’ όνομά της
μακριά.
Είχε αρχίσει να ζαλίζεται.
(φεύγει)
Είχε πάρει μια βαθιά
(τελευταία)
ανάσα.
Και μετά είχε πιάσει το κρύο χέρι –αυτό μες στο σκοτάδι– και είχε
ουρλιάξει. Αλλά δεν άγγιζε τίποτα. Ήταν ξαπλωμένη.
Δεν έβλεπε τίποτα με τα μάτια. Με το μυαλό έβλεπε πολλά.
Εικόνες.
(δέντρο)
Ήχους.
(τ’ όνομά της)
Κινήσεις.
(τρέχανε)
Και λίγα χρώματα.
(λευκό, κόκκινο)
Τώρα δε θυμήθηκε. Τώρα κατάλαβε.
714