"25th hour" project | Page 705

“25th hour” project Κάθε χτύπημα και μία συμφωνία. Κάθε βρισιά και μία παραβίαση του νόμου. Του δικού του νόμου. Και συνέχιζε, μέχρι που δεν είχα τη δύναμη να του αντισταθώ άλλο. Τον αγαπούσα, αλλά μου έλειπε η ζωή μου. Η πραγματική ζωή μου. Η ελευθερία μου. Μία σχέση τεράστια, ένα πάθος ωκεανός, μία λύπη ατελείωτη. Τόσο ίδιοι και τόσο διαφορετικοί συνάμα. Ανίκανοι να εκφραστούμε, αδύναμοι μπροστά στην πίεση. Κι η συνειδητοποίηση πως είμαστε μόνοι, αν και μαζί. Αυτή είναι η πιο ύπουλη στιγμή. Η εικοστή πέμπτη ώρα. Εκείνη, της αδιαμφισβήτητης μοναξιάς και της επερχόμενης ανυπαρξίας. Τότε που νιώθεις πως δεν έχεις τίποτα, αν και έχεις όσα χρειάζεσαι. Παλέψαμε, πολεμήσαμε όσο ποτέ. Αλλά δεν τα καταφέραμε να περάσουμε απέναντι, ο ένας μέσα στον άλλο. Εγωιστές μέχρι το τέλος, σε ένα κόσμο άπληστο και υποκριτικό. Τουλάχιστον, τώρα κλαίω μόνη και η κάθαρση δεν αργεί. Θα την περιμένω. Κλαίγοντας και πονώντας, θα είμαι εδώ. 705