“25th hour” project
Ίριδα Κ. | 27.4.2015
[…]
Δεν είναι ακριβώς χειμώνας. Ούτε και καλοκαίρι. Είναι κάτι σαν άνοιξη
όταν σε γνώρισα αλλά έκανε κρύο. Έκανε κρύο στην ψυχή. Με κρύο σε
βρήκα, με κρύο με άφησες να φύγω.
Ξυπνάω και δε σε βλέπω. Νόμιζα ότι θα σε δω. Αφήνω να με ξαναπάρει
ο ύπνος.
Ποτέ δεν ήσουν εκεί επί της ουσίας.
Κι εσύ δεν είσαι μόνος. Ή μήπως επί της ουσίας είσαι;
Κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου. Ξέρω δύσκολο είναι.
Έκανες πίσω από τον ίδιο σου τον εαυτό.
Αν δεν έκανες….
Θα μπορούσα να σ ’έχω ερωτευτεί.
Θα μπορούσα να σ ’έχω ερωτευτεί για τη φωνή σου.
Θα μπορούσα για τα μάτια σου. Για τον τρόπο που (με) κοιτάς.
Θα μπορούσα να σ ’έχω ερωτευτεί για τον ενθουσιασμό που μου
προκαλείς.
Για την ήρεμη φωνή σου.
Για την ενδιαφέρουσα προσωπικότητά σου.
Θα μπορούσα.
Θα μπορούσα για εκείνη τη φωτιά που προκαλείς στα μέσα και στα έξω
μου.
Θα μπορούσα για τον τρόπο που με κάνεις να νιώθω.
Γι’ αυτές τις πεταλούδες που νιώθω στο στομάχι κάθε φορά που σε
σκέφτομαι.
Θα μπορούσα να σ ’έχω ερωτευτεί, και σ ’ερωτεύτηκα.
Σ’ ερωτεύτηκα γιατί δεν το διάλεξα. Έτυχε. Διαλέγουμε ποιους
αγαπάμε, όχι ποιους ερωτευόμαστε.
Σκέφτομαι να σου δώσω αυτό το κείμενο.
Μετά σκέφτομαι ότι δεν αξίζει. Γιατί αν άξιζε, δε θα το είχα γράψει. Δε
θα είχα την ανάγκη να το γράψω για να ξορκίσω την πικρία μου που δεν
μπορώ να σου “κλέψω” ούτε καν ένα φιλί.
Κι είναι το πιο ωραίο κείμενο που έχω γράψει ποτέ μου.
Κι όμως δε θα στο δώσω ποτέ.
Την 25η ώρα εγώ σε θέλησα, κι εσύ δείλιασες.
Εκεί τελείωσε η μέρα.
6