"25th hour" project | Page 67

“25th hour” project Αντριάνα Μίνου | 17.6.2014 24 ώρες σε περίμενα ποτίζοντας τα μη-με-λησμόνει Γέμισε η βεράντα νερά Τα κάγκελα γίνανε καφέ Τώρα για δεύτερη φορά Άρχισε να ξημερώνει Και το κοτσύφι νυσταγμένο αναρωτιέται Τα μη-με-λησμόνει γιατί είναι πάντα μπλε 24 ώρες γαλάζιες σαν μη-με-λησμόνει μπλαβισμένα Μα αυτή είναι η ώρα του ολοστρόγγυλου πάγου Η ώρα αριθμός 25 Που θυμάμαι πως αναπνέω για μένα Με τη ζάχαρη πάχνη στο πνευμόνι Που θυμάμαι πως για πάντα Θα ’ναι μπλε τα μη-με-λησμόνει Σου το ’χα πει πως μπορούσα Να ελπίζω αντιστρόφως Προς τα μπρος να θυμάμαι Δίχως γαλανές αναστολές Δροσισμένα τα μάτια Βλέπουν πιο καθαρά Ποταμούς που κυλούν Στα υπόγεια του εγκεφάλου Ωκεανούς υποδόριους Αχνιστές φερομόνες Κι όλα πλέον μαλακά Θα συντρίβονται πάνω μου 67