“25th hour” project
Βαγγέλης Γεωργίου | 14.4.2015
Η ώρα είναι σχετική, με πολλές χρήσεις. Λέμε «είναι η ώρα της
αλήθειας», «είναι περασμένη ώρα», είναι «ωρολογιακή» ώρα, είναι «η
ώρα η καλή» και πάει λέγοντας. Είναι σπάνιο όμως να συναντήσεις σε
μια περίπτωση χρήσης της «ώρας» τόσες πολλές νοηματοδοτήσεις,
καλές και καλές.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 είπανε ότι ήταν μια καλή ώρα να
ανακαινίσουν και να φρεσκοβάψουν το Ζάππειο. Για ποιο λόγο;
Περιμέναν επισκέψεις; Στην Ελλάδα συνήθως ετοιμάζουμε έναν δημόσιο
χώρο, μόνο όταν είναι για φιέστα. Και είχαμε όντως. Τον Μάιο του 1981
είπανε ότι ήταν μια ιστορική ώρα για την χώρα. Δεν ήταν ώρα και
μικροπολιτικές συγκρούσεις αλλά για συναίνεση, κάποιοι λέγανε. Άλλοι
είπανε ότι εκείνη η ημέρα –28 Μαΐου– ήταν κατά 24 ώρες νωρίτερα από
την πτώση της Πόλης το 1453 που έγινε στις 29 Μαΐου.. Καταστροφική
ήττα δηλαδή. Άλλοι υποστήριξαν ότι ήταν μια πολύ καλή ώρα για την
Ελλάδα. Αρκετοί θεωρούν ότι δεν ήταν η κατάλληλη ώρα για εκείνη την
υπογραφή.
Από τότε, από την ώρα την υπογραφής ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ,
έχουν περάσει περίπου 306.600 ημερολογιακές ώρες και ακόμα
περιμένουμε εκείνη
την αναθεματισμένη
ώρα που θα
συνειδητοποιήσουμε ότι η γη είναι στρογγυλή και οι Βρυξέλλες είναι μια
ώρα πίσω από την Αθήνα, ότι η αλληλεγγύη και τα συμφέρονται
συγκατοικούν, ότι η ημέρα έχει 24 ώρες για όλους τους λαούς απλά ο
καθένας τις αξιοποιεί όπως νομίζει, ότι μόνοι μας αλλάζουμε τον εαυτό
μας και όχι δίνοντ