"25th hour" project | Page 646

“25th hour” project Το κλειδί. Το είχες ξεχάσει. Είχες θαμπωθεί από τις ικανότητές του, που ξέχασες τον πρωταρχικό λόγο που ο ίδιος πλησίασε το κάστρο σου, εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα. Του το ζητάς. Στο δίνει. Με γρήγορο βήμα, προχωράς προς την πόρτα, με σκοπό να ελέγξεις αν ήταν όντως το σωστό κλειδί. Το βάζεις με ανυπομονησία στην κλειδαρότρυπα. Μπαίνει. Την ίδια στιγμή, κι ενώ κόντευες να ξεσπάσεις σε κλάματα που επιτέλους βρήκες το χαμένο σου κλειδί, ακούς ένα κρότο από πίσω σου. Γυρνάς, ανήσυχη. Αντικρίζεις την καρδιά σου, διαλυμένη, σπασμένη σε εκατομμύρια μικρά κομματάκια από χρυσό. Αίμα, παντού. Προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις τι έχει συμβεί. Αυτός έχει εξαφανιστεί. Ακούμπησε την καρδιά σου, την κατακερμάτισε, και εξαφανίστηκε. Μη μπορώντας ακόμα να συνέλθεις από το σοκ, γυρνάς στην κλειδαρότρυπα. Το κλειδί είχε πέσει στο πάτωμα. Προσπαθείς να το ξαναβάλει ς πίσω. Αυτή τη φορά δεν εφαρμόζει. Με ένα άγγιγμα πάνω στη κλειδαρότρυπα διαλύεται, γίνεται σκόνη. Το κλειδί. Ήταν λάθος. Και η καρδιά σου είχε γίνει σκόνη. Και έμεινες εσύ να κοιτάζεις το κενό, από το παράθυρο του πυργίσκου. 646